مرحوم شيخ جعفر نجفى مدعى بود كه هيچگاه لقمه حرام ازگلويش فرو نمى رود. روزى امين الدوله اصفهانى كه مدتى هم صدر اعظم ايران بود شيخ را به خانه خود دعوت كرد و دستور داد از درآمدهاى دروازه و گمركات داخلى كه آن زمان ميگرفتند و علماء آن را حرام مى دانستند غذاى مخصوص شيخ را درست كردند و براى ساير مهمانان غذاها از درآمد معمولى و هميشگى خودش فراهم شده بود.
بعد از آنكه غذا صرف شد امين الدوله گفت : جناب شيخ مى دانيد اين غذاهائى كه صرف شد از كجا تهيه شده بود؟ شيخ پرسيد از كجا بود؟ امين الدوله گفت : از درآمد دروازه و گمرك كه حرام قطعى است ، شيخ بدون تاءمل قاه قاه خنديد و گفت نن مال مجهول المالك بوده كه فقط براى ما حلال است اما اكنون شما مسؤ ليد كه بدون اجازه ما از آن خورده ايد.
چون اين سخن شيخ با كليه قواعد فقه مطابق بود و علماى آن مجلس و خود امين الدوله كه تحصيلات كافى داشت ديدند درست مى گويد امين الدوله درمحضر شيخ دوزانو زده كفاره گناه خود را پرداخت .(496)