بغداد، پس ازشرح عذرهاي خود، از جمله نوشت:
سيوم آن كه چون به سر تربت خليل عليه السلام رسيدم در سنه 489، امروز قريب‌پانزده سال است كه سه نذر كردم. يكي آن كه از هيچ سلطان وسلطاني، هيچ مالي‌قبول نكنم. ديگر آن كه به سلام هيچ سلطان و سلطاني نروم. سيوم آن كه مناظره‌نكنم....
ودر بغداد از مناظره كردن چاره نباشد واز سلام دارالخلافه امتناع‌نتوان‌كرد.
غزالي ـ متولد 450 ـ به سال 505 ، در حالي كه تنها پنجاه وچند بهار از عمرش‌گذشته بود، درگذشت. گويا مقبره وي تا آغاز عصر صفوي در طوس سرپا بوده؛ اماپس از آن از ميان رفته است. دانش غزالي تنها منحصر به خراسان وايران وعراق نبود، بلكه در تمامي دنياي اسلام منتشر گرديد. زماني كه او كتابي در رد فلسفه‌نوشت، ابن‌رشد اندلسي (520 ـ 595) كه فيلسوف مشهور ديار اندلس بود، رديه‌اي‌بر وي نگاشت. به علاوه، ياد از آثار وي در انديشه‌هاي بسياري از متفكران غرب‌اسلامي ـ شامل شمال غرب افريقا واندلس ـ به فراواني شده است.