مبانی نظری تجربه دینی

روان شناختى و پديدارشناختى، زمينه و بنيان فكر او در پيش‏فرض‏هاى متافيزيكى در الاهيات و هستى‏شناسى است.(1) از همين رواست كه اتو متعلق تجربه مينوى را امرى‏ عينى مى‏داند، هرچند متقضاى روش پديدارشناسى، آن است كه محقق در اين باره نظرى ندهد و نفياً و اثباتاً چيزى نگويد. در واقع، اتو اصل تعليق را وامى‏نهد و پيش‏فرض‏هاى خود را در كار مى‏آورد. آموند نيز هرچند كار اتو را برخوردار از پاره‏اى ويژگى‏هاى پديدارشناسى مى‏داند، اما بر آن است كه نظريه اتو درباره تجربه مينوى، به عنوان عنصر بنيادين همه اديان، كاملاً نظريه‏اى فلسفى است(2) و اين همان نكته‏اى است كه هوسرل نيز بدان اشاره كرده است:

اين كتاب (مفهوم امر قدسى) نخستين آغاز براى پديدارشناسى دين است ... در يك‏كلمه، من نمى‏توانم با نظريه‏هاى فلسفى كه مورد توجه نويسنده بوده است، همدلى داشته باشم. به نظر من، فيلسوف مابعدالطبيعى(3) (عالم الاهيات)(4) اتوى پديدار شناس را به‏پرواز درآورده ... شايد اين گونه باشد. اين كتاب، مقامى جاودان در تاريخ فلسفه اصيل دين يا بلكه پديدارشناسى دين به خود اختصاص داده است.(6)

1. I id.

p. 17.

2. almond Rudolf Otto p. 87.

3. metaphysician.

4. theologian.

5. the histo y of genuine philosophy of eligion.

6. Lette f om Edmund Husse l to Otto Ma ch Hs 797794. Quoted in: Philip C. Almond Rudolf Otto p. 87.