كساني كه به مبدأ آفرينش اعتقاد دارند، فلسفه آفرينش را با در نظرگرفتن اعتقاد به خداوند مطرح مي‌كنند. اينان مي‌خواهند بدانند كه از نقطه‌نظر حكمت الهي چه هدفي را بايد براي آفرينش انسان در عرصه هستي درنظر گرفت. در اين گفتار ديدگاه عرفا و فيلسوفان اسلامي را در اين زمينه‌مطرح مي‌كنيم.
جمعي از عرفا معتقدند كه هدف خداوند از خلقت موجودات ظهور وتجلي خود در جهان ممكنات بوده است. چنانكه مولوي مي‌گويد:
جامي نيز دراين‌باره چنين مي‌گويد:
عرفا بر اين عقيده‌اند كه وجود يكي است و اين وجود ظاهري داردوباطني.باطن اين وجود واحد نور است و هر آنچه در اين عالم وجود دارد،پرتوي از اين نور است. همه آثار موجودات ناشي از اين نور است. ظاهر اين‌وجود، تجلي اين نور است. چون اين نور اراده كرد كه جمال خود را ببيند وصفات خود را مشاهده كند، تجلي كرد و در واقع موجودات اين عالم مظاهرصفات اين نور هستند. اين نور هر چند واحد است، اما چون صفات بسياردارد، كثرات