با آن مى باشد، در حالى كه روزى ديگران ممكن است هماهنگ با نوع نياز از حيث مـقـدار و سـنـخـيـّت نـبـاشـد، دوّم ، روزى دهىِ او هميشگى است ولى روزى دهىِ ديگران گاه گاه و موقّتى است سوّم روزيى كه ديگران مى دهند، ممكن است به خاطر سود شخصى و همراه با منّت و خـواهـش بـاشـد و حـال آنـكـه خـداونـد، بـى آنـكـه كـسـى از او بـخـواهـد و حـتـى قـبـل از خـلقـت مـوجـودات و بـدون هـيـچ مـنـّتـى روزى آنها را در اختيار شان گذارده است . چهارم ، روزيـىِ كـه ديـگـران مـى دهند، در حقيقت ، از خود آنها نيست ، چرا كه مالك حقيقى هر چيزى خداوند اسـت . پـنـجـم (145)، خـداونـد از حـيـث روزى دهـى ، لطـيف ، قوى و عزيز است يعنى هيچ مـوجـودى از مـخـلوقـاتش كه نيازمند رزق اوست ، از وى غايب نيست و از پذيرفتن رزقش سر باز نمى زند و به خاطر اينكه قوى است ، توانايى روزى دادن به بندگانش را دارد و چون عزيز اسـت كـسـى او را از ايـن كـار مـانـع نـمـى شـود. شـشـم ، روزى دهـىِ او عـام و شامل تمام موجودات است ، در حالى كه روزى دهى ديگران به افراد خاصّ و معدودى است . از اين روست كه خداوند، بحق بهترين رازق است .
با توجه به آنچه گذشت معلوم شد كسانى كه براى رضاى خدا ديار و موطن خويش را ترك مى گويند و براى پيشبرد اهداف خدايى هجرت مى نمايند، مورد نـظـر خـاص خـداونـد هـسـتـنـد و وعـده (رزق حـسـن ) شـامـل حـال آنـان اسـت . از آن جمله كسانى بودند كه (هجرت علمى ) انجام دادند ولى لازم است به اين مهاجران هشدار داد كه :اى عزيزانى كه براى كسب علم و تكنيك ، هجرت مى كنيد و به كشورهاى ديگر مى رويد،بدانيد كه وعده (رزق حسن ) شامل حـال شـماست به شرطى كه بعد از كسب علم ، به وطن باز گرديد و علم و دانش خويش را درراه پيشبرد مملكت اسلامى و مسلمانان جهان به خدمت گيريد.
و بـايـد بـه مـتـخـصصان و انديشمندان كشورهاى اسلامى هشدار داد كه مبادا به اميد زرق و برق دنـيـاى نـاپايدار، وطن اسلامى خويش را ترك كنيد و به كشورهاى غربى و اروپايى برويد و بهره علمى خويش را براى آنان مباح گردانيد و چرخ نظامهاى استكبارى را بچرخش درآوريد و از هـمـوطـنـان خـويش دريغ ورزيد، كه اين خيانتى است به اسلام و مسلمين و قهر خدا در كمين خائنان است .
و بـايـد بـه دولتـمـردان تـذكـر داد كـه از دانشمندان و متخصصان گرانقدر قدردانى نمايند و امـكـانـات لازم را بـراى زندگى و تحقيق و تفحص در اختيار آنان قرار دهند تا كشور اسلامى از ثمره علم و دانش آنان هر چه بيشتر بهره گيرد.
سوره مؤ منون ، بيست و سومين سوره قرآن و داراى 118 آيه و از سوره هاى مكّى است ، اين سوره مـردم را بـه ايـمان به خدا و روز قيامت دعوت كرده ، تفاوتهاى مؤ منان و كفار را بر مى شمارد، صفات پسنديده مؤ منان و زشتيهاى اخلاقى و عملى كافران را ياد آور شده ، به ذكر بشارتها و انـذارهـا مـى پردازد و به همين مناسبت ، بلاهايى كه امتهاى گذشته را به سبب تكذيب دعوت حق منقرض ساخت ، بيان مى كند.
رسـتـگارى مؤ منان و صفات ايشان مانند:انجام نماز و پرداخت زكات داشتن عفت و رعايت امانت (1 ـ 9) مؤ منان وارثان بهشت (10 ـ 11) مراحل آفرينش انسان از خاك تا تولد و به دنبالش مرگ و مـعـاد (12 ـ 16) ظـهـور قـدرت الهـى در خـلقـت هـفـت آسـمـان (17) نـزول بـاران و بـرخـى از ثـمـرات آن بـراى انـسـان (18 ـ 20)پـنـد آمـوزى انـسان از آفرينش حـيـوانـات و مـنـافـع آن (21)اسـتـفـاده از حـيـوان و كـشـتـى در حمل و نقل (22) رسالت توحيدى نوح و بهانه هاى اشراف كافر (23 ـ 25) نصرت طلبى نوح از خدا و چگونگى نجات او ويارانش و هلاكت قوم (26 ـ 30) رسالت توحيدى پيامبرى ديگر (هود (ع ) و مخالفت اشراف كافر و تكذيب نبوت وى و