شکوه شعر عاشورا در زبان فارسی

باز اين چه شورش ست كه در خلق عالم ست ؟! باز اين چه نوحه و چه عزا و چه ماتم ست ؟!

باز اين چه نوحه و چه عزا و چه ماتم ست ؟! باز اين چه نوحه و چه عزا و چه ماتم ست ؟!

كشتىْ شكست خورده طوفانِ كربلا در خاك و خون تپيده ميدانِ كربلا

در خاك و خون تپيده ميدانِ كربلا در خاك و خون تپيده ميدانِ كربلا

كاش آن زمان ، سُرادق گردون نگون شدى وين خرگه بلندْ ستون ، بى ستون شدى

وين خرگه بلندْ ستون ، بى ستون شدى وين خرگه بلندْ ستون ، بى ستون شدى

بر خوان غم ، چو عالميان را صلا زدند اوّل صلا به سلسله انبيا، زدند

اوّل صلا به سلسله انبيا، زدند اوّل صلا به سلسله انبيا، زدند

چون خون ز حلق تشنه او، بر زمين رسيد جوش از زمين به ذِروه عرش برين رسيد

جوش از زمين به ذِروه عرش برين رسيد جوش از زمين به ذِروه عرش برين رسيد

ترسم جزاى قاتل او، چون رقم زنند يكباره ، بر جريده رحمت قلم زنند!

يكباره ، بر جريده رحمت قلم زنند! يكباره ، بر جريده رحمت قلم زنند!

روزى كه شد به نيزه ، سرِ آن بزرگوار خورشيد، سر برهنه برآمد ز كوهسار(110)

خورشيد، سر برهنه برآمد ز كوهسار(110) خورشيد، سر برهنه برآمد ز كوهسار(110)

بر حربگاه ، چون ره آن كاروان فتاد شور و نشور(111)، واهمه را در گمان فتاد

شور و نشور(111)، واهمه را در گمان فتاد شور و نشور(111)، واهمه را در گمان فتاد