در ايّامي كه امام در زندان هارون الرشيد بود،مراقبين زندان به‌هارون گزارش دادندكه‌بسيارمي شنويم كه موسي بن جعفر (ع) در دعاي خود مي گويد:بارخدايا!تومي داني كه من جاي‌خلوتي را براي عبادت،از تو خواسته بودم وتو چنين مكاني‌برايم آماده كردي!پس سپاس از آن توست كه حاجت مرابرآوردي.
مدتي كه امام نزد فضل بن يحيي' زنداني بود،شب وروز مشغول‌عبادت بود.تمام شب را بنماز وتلاوت قرآن ودعا وراز ونياز باخدا مي گذراند.بيشتر روزها روزه بود وروي خودرا ازمحراب عبادت بطرف ديگري نمي كرد.
بعد از مدتي ،سندي بن شاهك، زندانبان امام شد!او زهري‌باغذاي امام مخلوط كرد كه وقتي حضرت از آن غذا خوردند،مريض شدند وپس از سه روز بشهادت رسيدند.«1» يكي از خدّام امام نقل مي كند كه:وقتي حضرت را از مدينه به‌بغداد مي بردند،امام به فرزندشان رضا(ع)فرمودند:تا زمانيكه‌من زنده ام‌وخبرشهادتم بتو نرسيده است،هرشب بردر خانه‌بخواب!راوي مي گويد:تا چهارسال،هرشب امام رضا(ع)بعداز عشاء مي آمد وتا بصبح در دهليز خانه بسر مي برد وصبح‌بداخل خانه بر مي گشتند.
1 ـارشادج2