محنت و سختى - داستان هایی از اذکار و ختوم و ادعیه مجرب نسخه متنی

بعد قرآن را بر سرت بگذار و بگو:

بِحَقِّ هَذَا الْقُرْانِ وَ بِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ بِحَقِّ كُلِّ مُؤ مُنٍ
مَدَحْتَهُ فيهِ وَ بِحَقِّكَ عَلَيْهِمْ فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّكَ مِنْكَ.

و بعد ده مرتبه بگو:


بِكَ يا اَللّهُ

و بعد ده مرتبه ،

يا مُحَمَّدُ

.

و بعد ده مرتبه ،

يا عَلِىُّ

.

و بعد ده مرتبه ،

يا فاطِمَةُ

.

و بعد ده مرتبه ،

يا حَسَنُ

.

و بعد ده مرتبه ،

يا حُسِيْنُ

.

و بعد ده مرتبه ،

يا عَلِّى بْنَ الْحُسَيْنِ

.

و بعد ده مرتبه ،
يا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِىّ

.

و بعد ده مرتبه ،

يا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ

.

و بعد ده مرتبه ،

يا مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ

.

و بعد ده مرتبه ،

يا عَلِّى بْنِ مُوسى

.

و بعد ده مرتبه ،

يا مُحَمَّدَ بْنَ عَلي

.

و بعد ده مرتبه ،

يا عَلِىَّ بْنَ مُحَمَّدٍ

.

و بعد ده مرتبه ،

يا حَسَن بْنَ عَلي

.

و بعد ده مرتبه ،

بِالْحُجَّةِ

.

بعد حاجت خود را از خداوند متعال بخواه .

راوى گفت : آن مرد رفت و بعد از يك مدتى آمد، در حاليكه قرضهايش ‍ را اداء كرده بود و امر سلطانش اصلاح
شده بود و مالش زياد گشته بود.(20)

محنت و سختى

يكروز حضرت امام زين العابدين (ع ) از جايى عبور مى كردند، ديدند مردى در خانه ى كسى نشسته .

حضرت به آن مرد فرمودند:

اى مرد، چرا در خانه اين ستمكار جبار نشسته اى ؟!

گفت : بخاطر اينكه محنت و سختى بر من عارض شده .

حضرت فرمود:

برخيز برويم تا من تو را به در خانه كسى راهنمايى كنم كه بهتر از آن در خانه كسى نيست . و به سوى رَبّى
كه براى تو بهتر است . سپس حضرت دست او را گرفتند و تا مسجد پيغمبر (ص ) آوردند و فرمودند:

رو به قبله ، دو ركعت نماز به در گاه خدا بجا بيآور، بعد ثناى خداوند متعال را بگو و بر رسول خدا (ص )
صلوات بفرست و آخر سوره حشر را بخوان و شش آيه اول سوره حديد و در آيه اى كه در سوره آل عمران است (شايد
آيه قل اللهم مالك المك ...(باشد يعنى تا بغير حساب ) يا شَهِداللّه ...باشد.) بخوان . انشأ اللّه خدا
حاجتت را برآورده ميكند .

ى گويد: آن مرد آن را انجام داد و تمام گرفتاريهايش رفع گرديد. ( مرض عظيم
(( سعيد بن ابى الفتح قمى )) گفت :

(21)
من مرض عظيم و بدى گرفتم ، و خيلى هم طبيب و دكتر رفتم و دوا خوردم ، فايده اى نبخشيد. و تمام پزشكان از
علاج من عاجز شدند.

پدرم مرا به دارالشفأ كه مجمع تمام پزشكان حاذق نصرانى و مسيحى و يهودى بودند، براى معالجه ام برد.

آنها هم بعد از معاينه با هم جلسه گرفتند و بعد از آن در نتيجه ما را ماءيوس كردند و گفتند: اين مرض
علاجى ندارد مگر خداوند متعال نظر لطفى كند.