[سوره هود (11): آيات 118 تا 119] - تفسیر نمونه جلد 9

مرفه جامعه‏ها به وجود مى‏آيد، چرا كه مستى شهوت آنها را از پرداختن به ارزشهاى اصيل انسانى و درك واقعيتهاى اجتماعى باز مى‏دارد و غرق عصيان و گناه مى‏سازد.

[سوره هود (11): آيات 118 تا 119]

وَ لَوْ شاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً واحِدَةً وَ لا يَزالُونَ مُخْتَلِفِينَ (118) إِلاَّ مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَ لِذلِكَ خَلَقَهُمْ وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ (119)

ترجمه:

118- و اگر پروردگارت مى‏خواست همه مردم را امت واحده (بدون هيچگونه اختلاف) قرار مى‏داد، ولى آنها همواره مختلفند.

119- مگر آنچه پروردگارت رحم كند و براى همين (پذيرش رحمت و در سايه آن تكامل) آنها را آفريد و فرمان پروردگارت قطعى است كه جهنم را از (سركشان و طاغيان) جن و انس پر خواهم كرد.

تفسير:

در نخستين آيه مورد بحث به يكى از سنن آفرينش كه در واقع زير بناى ساير مسائل مربوط به انسان است اشاره شده و آن مساله اختلاف و تفاوت در ساختمان روح و جسم و فكر و ذوق و عشق انسانها، و مساله آزادى اراده و اختيار است.

مى‏فرمايد:" اگر خدا مى‏خواست، همه مردم را امت واحده قرار مى‏داد ولى خداوند چنين كارى را نكرده و همواره انسانها با هم اختلاف دارند" (وَ لَوْ شاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً واحِدَةً وَ لا يَزالُونَ مُخْتَلِفِينَ).

تا كسى تصور نكند تاكيد و اصرار پروردگار در اطاعت فرمانش دليل‏