لطفا منتظر باشید ...
امتحان نوعى عمل و رفتار براى كمال يافتن است در جنگيدن با آب
و در تلاش كردن در آب است كه انسان
شناگر مى شود . اگر به كسى بگويند برو در آب شنا كن و او بگويد من شنا بلد نيستم
هروقت شنا ياد گرفتم
داخل آب مى روم
چنين شخصى اگر پنجاه سال هم كنار يك رودخانه و يا استخر بايستد و شناكردن ديگران را
ببيند يا قواعد شناكردن را در كتاب بخواند شناگر نمى شود
در داخل آب است كه انسان شناگر مى شود .
امتحان الهى
امتحانهاى الهى براى اين جهت است كه انسان در خلال آن گرفتاريها[ كمال يابد] . گرفتارى در نعمت يك جورگرفتارى است و گرفتارى در نقمت جور ديگر است . همه چيز براى اين است كه انسان گرفتار آن شود و خود را
از آن آزاد كند . انسان در دنيا نيامده كه از كنار نعمتها و از كنار بلاها و گرفتاريها بگذرد
بلكه
آمده است در درياى نعمتها و در درياى گرفتاريها خودش را بيندازد و سالم بيرون بيايد . اگر كسى در عمرش
اساسا خودش را در بلايا و مصائب و سختيها قرار ندهد و هميشه از آن كنار بگذرد
هرگز چيزى نمى شود . اگر
كسى هم اساسا دستش به نعمت نرسد كمالى كه در اين دنيا بايد پيدا كند
پيدا نمى كند . كمال انسان به اين
است كه در دنيا
هم با نعمتها و هم با شدتها هرچه بيشتر درگير شود و از اين درگيرى آزاد بيرون بيايد .در مورد ابتلاها حديثى هست از امام صادق عليه السلام كه مى فرمايند :(" ان الله اذا احب عبدا غته بالبلاء غتا ") (1) يعنى خداى متعال آنگاه كه بنده اى را دوست بدارد او را
در درياى بلا فرو مى برد. غت
فرورفتن در آب است .
1. بحارالانوار
ج15
جز اول
ص55
چاپ كمپانى
نقل از كافى .
