لطفا منتظر باشید ...
درباره منافقين در اسلام در جلسه
گذشته (1) توضيحاتى داديم و باز هم لازم است توضيحاتى داده شود كه به دو سه نكته اشاره مى كنم .
اختلاف ميان تشيع و تسنن در مورد منافقين
نكته اول راجع به منافقين در صدر اسلام است كه گفتيم اينجا يك نوع اختلاف نظرى ميان شيعه و سنى وجوددارد . اهل تسنن معمولا منافقينى را كه در قرآن از آنها ياد شده است و بلكه اساسا منافقين در دوره
اسلام را منحصر مى دانند به منافقين مدنى
يعنى منافقينى كه از انصار هستند
و معتقدند كه اينها در
اوايل ورود پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله به مدينه پيدا شدند و بعد در سالهاى آخر حيات پيغمبر
اكرم صلى الله عليه و آله هم ريشه شان كنده شد و كارشان تمام شد . اين طور هم تعليل مى كنند كه تا اين
مقدار حرف درستى است كه در مدينه گروهى بودند كه در راسشان مردى بود به نام عبدالله بن ابى كه اينها
از اول
از آمدن پيغمبر ناراضى بودند
يعنى آمدن پيغمبر اكرم منافع خاص آنان را در خطر مى انداخت
ولى موج اسلام در مدينه موجى بود غيرقابل مقاومت و اينها چاره اى نداشتند الا اينكه خود را در زير
پوشش اسلام مخفى كنند
يعنى در باطن همان كه بودند بودند
ولى تظاهر به اسلام مى كردند . شك ندارد كه
چنين گروهى در مدينه بوده اند و اينها منافق بوده اند و بسيارى از آيات هم ناظر به همانهاست و شان
نزول آيات نفاق اغلب در مورد همانهاست .ولى آيا منافقين منحصر بودند به همين منافقين مدنى كه به قول اين حضرات ريشه آنها هم در همان زمان
پيامبر كنده شد
و يا نه منافقين منحصر به اينها بودند و نه ريشه خود اينها كنده شد ؟
[1. نوار جلسه مذكور در دست نيست] .
