مجموعه مقالات کنگره حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) جلد 2

من عباده ويقدر له وما أنفقتم من شى ءٍ فهو يخلفه وهو خير الرازقين»؛«بگو ،پروردگار من براى هر يك از بندگانش كه بخواهد ، روزى را گشاده و تنگ مى گرداندو آنچه كه انفاق كنيد ، خدا عوضش را مى دهد و او بهترين روزى رسان است» .

امام على عليه السلام به پيروى از اين وعده الهى مى فرمايد: اگر به اين آيه ايمان و به درستىآن يقين داشته باشيم ، ديگر از انفاق و بخشش دريغ نخواهيم كرد ؛ زيرا خداوندخزانه جود خود را بر چنين كسى گشوده و به شخص سخاوتمند وعده داده است كههر چه ، كم و زياد و خرد و كلان ببخشد ، جايگزين خواهد كرد تنها نگرانى و عدماطمينان مطلق ما به همراه تخويفهاى شيطانى و وعده هاى او به فقر و نادارى است كهما را از جود و انفاق باز مى دارد و از اين رو ، امام على عليه السلام به نحو گزاره شرطى ومنطقى ، جود در عطا و بخشش داراييها را نتيجه يقين به جايگزينى مى داند به تشبيهمى توان گفت : آنكه در كنار دريا است از بخشش كاسه آبى دريغ نمى ورزد و هيچ گاهاز كم آمدن آب نمى ترسد ما نيز چنين خواهيم بود اگر نداى دو فرشته الهى را بهگوش دل بشنويم كه در هر شب جمعه ندا مى دهند : «اللّهم أعط كل منفق خلفاً وكلّممسك تلفاً؛خدايا بخشش هر بخشنده را جايگزين كن و (مال) هر نگهدارنده اى راتلف كن .»

11 / 7 .

«من رضى بالعافية ممّن دونه رزق السلامة ممّن فوقه»

قانون عمل و عكس العمل و كار و جزا در خلقت جارى و سارى است كارهاىنيك ما ، پاداشى در خور مى يابند و زشتيها و شرارتهايمان به ما باز مى گردند احسانبه همنوعان و در انديشه بهروزى و سعادت ديگران بودن ، دست احسان خداوند رابر ما مى گشايد و دلهاى مردمان را بر ما نرم و به سوى ما جلب مى كند عافيت از

1 سوره سبأ (34) ، آيه 39 .

2 .بحار الأنوار، ج 96 ، ص 117 .