خاندان
نَسَب حضرت عبدالعظيم، چنين است:ابوالقاسم، عبدالعظيم بن عبداللّه بن على بن حسن بن زيد بن حسن بن على بن ابى طالب.چنان كه پيداست، حضرت عبدالعظيم از نوادگان امام حسن مجتبى عليه السلام است.گذشته از امام حسن عليه السلام كه مقامش براى همگان آشكار است، ديگر آباى حضرتعبدالعظيم نيز افرادى با سابقه درخشان اند كه براى آشنايى، مختصرى از زندگانى شانرا بيان مى كنيم:عبداللّه، پدر حضرت عبدالعظيم
عبداللّه در شكم مادر بود كه پدرش به فرمان منصور دوانيقى، در مدينه دستگير وبه همراه گروهى از سادات حسنى به زندان عراق فرستاده شد.عبداللّه هرگز روى پدر را نديد و با تربيت و مراقبت جدّش رشد نمود و بعدهاصاحب نُه فرزند به نام هاى عبدالعظيم، احمد، قاسم، حسن، محمّد، ابراهيم، زيد،على اكبر و على اصغر شدوى در اثر فشار ظلم بنى عباس، متوارى بود و به همينجهت، محلّ دفنش نامعلوم است.على، جدّ حضرت عبدالعظيم
او از زاهدان و مجاهدان در راه حق بوددر سال 144 قمرى به فرمان طاغوتزمان، منصور دوانيقى، به همراه نوزده نفر از عموزادگانش (سادات حسنى) به جُرمحقگويى، در مدينه دستگير شدگويند هنگامى كه اين افراد، در مقابل حرم شريفپيامبر صلي الله عليه و آله در بند بودند، امام صادق عليه السلام ، در حالى كه اشك از صورت مباركش جارىبود، از حرم بيرون آمد و فرمود: «فرزندان مهاجر و انصار! آيا رسول اللّه سفارش1 .معجم رجال الحديث،ج 10، ص 46، شماره 6580؛رجال النجاشى،ص 247.