مجموعه مقالات کنگره حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) جلد 2

كرده بود كه درباره فرزندانش اين چنين ستم روا داريد؟!» و سپس به منزل رفت و ازغصّه چند روز بيمار بود.

مسعودى (م 346 ق)، مورّخ معروف مى نويسد:

سادات بنى الحسن، همگى در زندان منصور دوانيقى به شهادترسيدند.[بدين ترتيب كه]او دستور داد سقف زندان را بر روى آنهاخراب كنند.

حسن، جدّ دوم حضرت عبدالعظيم

كنيه اش ابومحمّد و از ياران امام باقر، امام صادق و امام كاظم قدس سرهما بوده استدرزمان حيات، اوّلين پسرش، على را در زندان هاى منصور دوانيقى از دست داداودختر خود، سيّده نفيسهرا -كه فردى عابد، زاهد و حافظ قرآن بود- به ازدواجاسحاق، فرزند امام صادق عليه السلام درآورد.

خطيب بغدادى (م 463 ق) درتاريخ بغداداز او چنين مى نويسد:

منصور دوانيقى، حسن بن زيد (جدّ دوم حضرت عبدالعظيم) رااحضار كرد و سرِ بُريده پسرعمويش، ابراهيم بن عبداللّه را نزد اوگذارد و پرسيد: «آيا اين سر را مى شناسى؟»او پاسخ داد: «آرى،مى شناسم» و شعرى خواند:فَتىً كانَ يَحميهِ مِن الضَيْمِ سَيفُهُوَ يُنْجيهِ مِنْ دارِ الْهَوانِ اجْتنابُها

1 .مُروج الذهب، ج 3، ص 329.

زندانى كه جدّ حضرت عبدالعظيم در آن محبوس بوده، در كوفه در كنار فرات قرار داردمسعودى، درادامه مى نويسد:

در زمان ما (كه سال 332 قمرى است ،) اين مكان، زيارتگاه دوستانِ اهل بيت است.

2 هم اكنون، قبر مطهّر سيّده نفيسه، در شهر قاهره (پايتخت مصر)، زيارتگاه شيعيان و پيروان سايرفرقه هاى اسلامى است.