امام خمینی (ره) و احیای تفكر دینی نسخه متنی

در زمان غيبت نيز اين وظيفه بر عهده علمايي است كه به متون مقدس آگاهند و قادرند احكام اسلامي را با تحقيق و تفحص در قرآن و سنّت، استنباط كنند. اين چيزي است كه در جهان از آن به ولايت فقيه ياد مي‌شود و بايد آن را بزرگ‌ترين كمك امام خميني (ره) به جنبش اسلامي و انديشه سياسي معاصر دانست.»[1]

از كلمات گهربار امام راحل (ره) در اين خصوص اين‌كه:

«جدايي دين از سياست را... استعمارگران درست كرده‌اند تا دين را از تصرف امور دنيا و تنظيم جامعه مسلمان بركنار سازند و ضمناً علماي اسلام را از مردم و مبارزان راه آزادي جدا كنند. در اين صورت مي‌توانند بر مردم مسلط شده و ثروت‌هاي ما را غارت كنند.»[2]

و درباره سنّت نبوي ـ صلّي الله عليه و آله ـ‌ مي‌فرمايند:
«پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ تمام عمرش را در امور سياسي بود. تمام عمرش را صرف كرد در سياست اسلامي و حكومت اسلامي تشكيل داد.»[3]

و نيز فرمودند:

«بسياري از احكام عبادي اسلام، منشأ خدمات اجتماعي و سياسي است. عبادت‌هاي اسلام، اصولاً توأم با سياست و تدبير جامعه است. مثلاً نماز جماعت و حج و جمعه، در عين معنويت و آثار اخلاقي و اعتقادي، حائز آثار سياسي است.»[4]

و بدين ترتيب پيوند دين و سياست را پس از تخلل و جدايي چند قرنه غم‌‌بار، احيا كرد. و تشكيل حكومت اسلامي را كه طريق مبارزه با ظلم و اجراي عدالت بود، مي‌توان يكي ديگر از احياگري‌هاي آن مرد بزرگ سواي ايجاد پيوند بين دين و سياست دانست. ايشان در باب لزوم تشكيل حكومت اسلامي مي‌فرمايند:

«سنّت و رويه پيغمبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ دليل بر لزوم تشكيل حكومت است زيرا اوّلاً خود تشكيل حكومت داد... و ثانياً براي پس از خود به فرمان خدا تعيين حاكم كرده است.»[5]