لطفا منتظر باشید ...
1ـ هدفداري در مسافرت
سير و سياحت با انگيزه صحيح و عقلايي،در قرآن كريم مورد تأييد و تشويق قرار گرفته و از مؤمنان خواسته شده، با
مسافرت نمودن به گوشه و كنار جهان، در سرنوشت ملّت هاي گذشته بيانديشند و
عبرت گيرند; «أولم يسيروا في الأرض فينظروا كيف كان
عاقبة الذين من قبلهم ...»1
امام صادق ـعـ فرمود: در
حكمت آل داود آمده است: انسان عاقل را سزد كه جز با سه هدف به مسافرت نرود: 1ـ توشهاي براي فرداي قيامت برگيرد 2ـ مخارج زندگي را تأمين و ترميم
نمايد 3ـ از راه حلال لذّت ببرد.2
گاهي نيز هدف از مسافرت رفع خستگي و
افسردگي است. انسانهاي خسته از رنج كار و تلاش، با سفر به مناطق مختلف
و استفاده از مناظر زيباي طبيعت، خستگي را از تن بدر كرده، براي كار و كوشش بيشتر، آمادگي پيدا ميكنند.
پيامبر ـصـ فرمود: مسافرت كنيد تا سالم شويد.3
گاهي هم سفر با انگيزه ستيز با دشمن و
يا حضور يافتن در ديار دوست شكل ميگيرد كه سفر به قصد جهاد و حج پاداش
بهشت برين دارد. امير مؤمنان علي عـ در اين زمينه فرموده
است:«براي مجاهدان راه خدا [كه به خاطر
دفاع از حيثيت و شرف خويش پا به ميدان جهاد مينهند]، و براي آن كس كه
براي انجام حج از خانه بيرون ميرود و در بين راه مرگ گريبانش را
ميگيرد و ... بهشت را ضمانت ميكنم.»4
