لطفا منتظر باشید ...
24ـ اقامه نماز
لقمان حكيم به فرزندش وصيت كرده،فرمود: فرزندم! آنگاه كه وقت نماز فرا رسيد، آن را بخاطر چيزي تأخير مينداز،
نماز را بجاي آر و خود را از اين دين رها ساز، نماز را به جماعت بخوان گرچه
مكان براي نماز تنگ باشد، «گويي بر نوك نيزه ايستادهاي»، هرگاه به
نزديكي منزلي رسيدي از مركب فرود آي و ابتدا مركبت را رسيدگي كن (در آن زمان
اسب و شتر بود و به آنان علوفه ميدادند، و در اين زمان اتومبيل است و
نياز به بنزين و روغن دارد) در سرزميني فرود آي كه سبزهزار و
خوشمنظر و آرام بوده، خاكي نرم داشته باشد ـ سنگلاخ نباشد ـ . و آنگاه
كه فرود آمدي، قبل از نشستن دو ركعت نماز بخوان ... اگر ميتواني غذا
نخوري تا ازآن به ديگران صدقه دهي، اينچنين كن. تا زماني كه سوارهاي،
قرآن بخوان، و هرگاه فراغتي يافتي دعا كن. در آغاز شب حركت نكن، و بجاي آن از
پايان شب بهره بگير، و در طول راه صدايت را بلند نكن.72
