حماسه حسینی جلد 2

ولي از اين سه نفر ابوعبيده بن الحارث جراحت بسيار سختي برداشت كه البته بعد هم شهيد شد و از دنيا رفت ولي علي بن ابي طالب عليه السلام و حمزه سيدالشهدا آسيب زيادي نديدند ، برگشتند . حجم خطابه هايش چقدر كم ، و حجم اعمال او چقدر زياد بود . وقتي عمل باشد ، گفتن زياد نمي خواهد . حسين ( ع ) در خطابه اش فرياد مي كشد : فمن كان باذلا فينا محجته ، موطنا علي لقاء الله نفسه فليرحل معنا فاني راحل مصبحا ان شاء الله ( 1 ) . هر كس آماده است كه خون دلش را در راه ما ببخشد ، هر كس كه تصميم گرفته است لقاء پروردگار را ، چنين كسي با ما كوچ كند . ( برگردد آنكه در هوس كشور آمده است ) آنكه از جان گذشته نيست با ما نيايد ، قافله ما ، قافله از جان گذشتگان است . در ميان از جان گذشتگان ، عزيزترين عزيزان حسين بن علي عليه السلام هست .

آيا اگر حسين بن علي عليه السلام عزيزانش را در مدينه مي گذاشت كسي معترض آنها مي شد ؟ ابدا . ولي اگر عزيزانش را به صحنه كربلا نمي آورد و خودش تنها به شهادت مي رسيد ، آيا ارزشي را كه امروز پيدا كرده است ، پيدا مي كرد ؟ابدا . امام حسين عليه السلام كاري كرد كه يك پاكباخته در راه خدا شود ، يعني عمل را به منتهاي اوج خود برساند . ديگر چيزي باقي نگذاشت كه در راه خدا نداده باشد . عزيزانش هم افرادي نبودند كه حسين عليه السلام آنها را به زور آورده باشد .

هم عقيده ها ، هم ايمان ها و همفكرهاي خودش بودند . اساسا حسين عليه السلام حاضر نبود فردي كه كوچكترين نقطه ضعفي در وجودش هست ، همراهشان باشد . و لهذا دو سه بار در بين راه غربال كرد . روز اولي

1 - لهوف ص . 26