تحريفات معنوي و محتوايي - حماسه حسینی و مسأله تحریفات نسخه متنی

3 ـ طبق برخي نقل‏هاي نادرست و تحريف شده امام حسين عليه‏السلام فرزند بيست و هشت ساله خود را داماد نكرده اما در بحبوحه‏ي حوادث كربلا كه به دليل شدت ناملايمات ناگزير مي‏شود نماز خوف بخواند مصمم مي‏گردد دخترش فاطمه را به عقد ازدواج قاسم سيزده ساله درآورد. علامه مجلسي مي‏گويد: قصّه‏ي دامادي قاسم را در كتب معتبر نديده‏ام14 و محدث نوري آن را از اخبار وهن انگيز مي‏داند15. محدث قمي هم اين ماجرا را مخدوش مي‏داند16.

4 ـ به حضرت مسلم بن عقيل نسبت داده‏اند كه هنگام حركت به سوي كوفه، كشته شدن صيدي را به دست صيادي علامت بدشگوني سفر دانسته و از اين جهت واهمه به دل راه مي‏دهد. اولاً نايب و مورد وثوق امام نمي‏تواند از يك حادثه جزيي نگران شود و نسبت دادن دروغي اين گونه به مسلم بدان معنا است كه العياذ باللّه او از تعاليم اسلامي آگاهي ندارد، گذشته از آن حضرت رسول صلي‏الله‏عليه‏و‏آله امت خويش را از فال بد برحذر داشته و اين كار را معادل شرك دانسته است و حضرت مسلم به هيچ عنوان اين سخن رسول خدا صلي‏الله‏عليه‏و‏آله را فراموش نكرده و آويزه‏ي گوشش بوده و نمي‏توان باور كرد كه چنين شخصيتي به يك رسم جاهلي موهوم كه با سيره‏ي خاندان عصمت مغايرت دارد عمل كند17.

5 ـ حضرت امام سجاد عليه‏السلام كه به صُوَر گوناگون مي‏كوشيد تا برخلاف موقعيت‏هاي خفقان‏زا خاطرات عاشورا، شهادت و روح حماسه حسيني را زنده نگه دارد و با آن موقعيّت اجتماعي همه‏ي ديده‏ها را به سوي سيماي پرمهابت خود متوجه كند و آن گاه اشكي داغ‏تر از آتش را بر گونه‏ها جاري سازد تا مردم در تبلور آن قطره‏هاي اشك عاشورا را تداعي كنند در برخي روضه‏ها و مرثيه‏ها و اشعار نمايش‏هاي تعزيه به صورت انساني بيمار و ناتوان معرفي مي‏شود و نيز نقل مي‏كنند كه وقتي براي امام حسين عليه‏السلام ياوري باقي نماند و آن حضرت براي وداع به خيمه امام سجاد عليه‏السلام رسيد امام چهارم اظهار داشت: پدر جان كار شما با اين مخالفان به كجا كشيده؟ گويي بر اساس اين نقل دروغ و تحريفي، آن ستاره‏ي تابناك امامت از اوضاع كربلا و حوادث آن كاملاً بي‏خبر است! از اتفاق، يكي از منابع مستند و منوّر كه ناظر واقعه كربلا بوده و اين رويداد را دقيق و با ذكر جزئيات ذكر كرده امام سجاد عليه‏السلام است.

6 ـ ماجراي فاطمه‏ي صغري كه در مدينه مانده است و توسط مرغي از ماجراي كربلا باخبر مي‏شود و پس از آن كه مي‏فهمد پدر و برادرانش در حادثه‏ي نينوا كشته شده‏اند بي‏تابي مي‏كند و بر اثر ناله‏هاي زياد جان به جان آفرين تسليم مي‏كند. نيز در كتب معتبر نيامده است.

7 ـ حكايت سلطان قيس كه در هندوستان و به هنگام شكار مورد هجوم شيري قرار مي‏گيرد و چون اين فرد نصراني امام حسين عليه‏السلام را به امداد مي‏طلبد آن حضرت در بحبوحه جنگ با اشقيا موقتا از نبرد دست برمي‏دارد و وي را از گزند شير نجات مي‏دهد و در ادامه فرد مزبور اسلام مي‏آورد. اين ماجرا نيز جزو اكاذيب است.

8 ـ داستان دختري يهودي كه فلج بود و قطره‏اي از خون امام حسين عليه‏السلام به وسيله‏ي مرغي به بدنش چكيد و بر اثر آن بهبود يافت نيز از افزوده‏هاي بعدي است.

9 ـ حكايت شير و فضه: كه به توصيه‏ي حضرت زينب(س) فضه كنيز حضرت زهرا(س) شيري را مي‏آورد تا از ابدان مطهر شهدا حفاظت كند، فاقد اعتبار است.

10 ـ ماجراي پيرزني كه در زمان متوكل مي‏خواست به زيارت امام حسين عليه‏السلام برود كه توسط عاملان متوكل عباسي دستگير و به دريا افكنده مي‏شود و بعد حضرت عباس عليه‏السلام او را نجات مي‏دهد، ماجراي پديد آمدن اين ماجراي سراسر دروغ را آية اللّه حاج شيخ محمد حسين عالم نجف آبادي براي شهيد مطهري نقل كرده است18.

تحريفات معنوي و محتوايي

1 ـ يكي از تحريفات معنوي اين است كه حضرت امام حسين عليه‏السلام به شهادت رسيد تا امت گناهكار را نجات دهد. كه با اين برنامه هدف مقدس آن حضرت ناتمام جلوه داده شده است و چنين برداشتي از شفاعت به راستي موجبات انحطاط جامعه را پديد مي‏آورد و با مباني اعتقادي شيعه و فرهنگ ائمه در تباين است، اين طرز فكر كه شايد مورد پسند عوام باشد درست ضد هدف راستين امام است زيرا او نهضت خود را براي اين منظور ترتيب داد تا مردم از خداوند ترس داشته باشند و از روي آوردن به گناه و معاصي برحذر باشند و به فرائض ديني توجه افزونتري كنند و روحيه‏ي تقوا در آن‏ها احيا شود، مرحوم آيتي مي‏گويد: هيچ امكان پذير نيست كه كسي با دوري از خدا به امام حسين عليه‏السلام نزديك شود و با خشم پروردگار امام را خشنود سازد و سهمي از معصيت را براي امام كنار بگذارد تا خدا نتواند از وي بازخواست كند19، شهيد مطهري رحمه‏الله مخالف اين باور غلط است و خاطر نشان مي‏سازد گناه وقتي بخشيده مي‏شود كه روح انسان با معنويت امام پيوند بخورد20. و در جاي ديگر فرموده‏اند: «همان چرندي را كه مسيحيت در مورد مسيح گفتند در مورد حسين عليه‏السلام گفتند، گفتند: كه حسين كشته شد براي آن كه بار گناه امت را به دوش بگيرد21.» آن متفكر افزوده است اگر كسي در ماه رمضان روزه‏دار باشد و چنين سخني بر زبان آورد روزه‏اش باطل است22. به نظر شهيد مطهري رحمه‏الله اين چنين تصويري از شفاعت شرك در ربوبيت است و براي امام حسين عليه‏السلام نوعي اهانت به شمار مي‏رود23.