لطفا منتظر باشید ...
جلوه هاي اخلاق در بينش ها و روش هاي حضرت زهرا(ع)
الف) اخلاص، انفاق، ايثار
سخنان نخست فاطمه(ع) در مسجد مدينه، سيناي صلابت و خطبه خدايي آن حضرت بود كه تا روز رستاخيز همگان را از گنجينه معارف و حقايق بهره مند ساخت و دايرة المعارفي از ناب ترين آموزه هاي آسماني را ارائه نمود.پيوند احكام الهي، عقايد ديني و اخلاق پاك معنوي و ملكوتي، ذخاير زريني است كه در فرازهاي فروزاني از اين سخنان مي يابيم كه آن بانوي بصير در باره آنها مي فرمايد:«فجعل اللّه ُ الايمان تطهيرا لكم من الشّرك و الصلاة تنزيها لكم عن الكبر و الزكاة تزكيةً للنفس و نماءً في الرزق و الصّيام تثبيتا للاخلاص و الحج تشييدا للدّين و العدل تنسيقا للقلوب؛14همانا خداوند «ايمان» را مايه «طهارت» و پاكي شما از شرك، «نماز» را سبب پيراستگي شما از «كبر»، «زكات» را باعث «پاكي نفس» و افزايش رزق و روزي و «روزه» را مايه حفظ و پايداري «اخلاص» و حج را آزماينده دين و عدالت را نمودار مرتبه يقين و تقويت قلوب قرار داد.»زهراي اطهر(ع) حقيقت اخلاص را يعني تنها و تنها خدا را در نظر داشتن و فقط براي او كار كردن داشت، بدين خاطر آزادي از وابستگي به مدح و ستايش ديگران و آزادگي از هواي نفس و فريب شيطان را نصيب خود كرده بود. تو هميشه و هر حال ظاهر و باطني يكسان و درون و بروني همسو داشت و هر آنچه «مي گفت»، نخست «مي يافت» و پيش از يافتن، «مي ديد» و ديدن و يافتن و گفتن او همه با روشناي نور اخلاص و يقين همراه بود.او به اين باور رسيده بود كه «اخلاص» در زندگي، زيربناي «مصلحت بندگي» است، از اين رو مي فرمود:«مَنْ اَصْعَد اِليَ اللّه خالِصَ عِبادَتِه اَهْبَطَ اللّه ُ اِلَيه اَفْضَلَ مَصْلِحَتِه؛15كسي كه عبادت خالصانه خود را به سوي خدا فرستد، پروردگار بزرگ برترين مصلحت او را به سوي وي روانه مي كند.»و با اين مشعل بينش بود كه زهراي بتول(ع)، هرگز افكار و افعال خود را بيرون از نگاه و نگرش پروردگار نمي ديد، بلكه «حاكم و شاهد» را در عرصه هاي مختلف زندگي خداوند بصير و حكيمي مي دانست، روزي بايد در محضر او قرار گيرد و به يكايك انتخاب ها و انجام هاي خود پاسخگو باشد.از اين رو «انفاق» در بينش فاطمه «خرج» نبود، بلكه «دخل» محسوب مي شد و يا «ايثار» و چشم پوشي از خواست و نياز خود، «از دست رفته» به حساب نمي آمد، بلكه «به دست آمده» ديده مي شد. همان گونه كه در فرازهاي پيشين اين نوشتار، به هنگام پرداختن به ارزش هاي عبادي آن بانوي بزرگ به جلوه هايي از آنها اشاره كرديم و دانستيم اين ويژگي ها جزء صفات نفساني و ارزش هاي ذاتي فاطمه(ع) گرديده بود، بدين خاطر بي هيچ كُندي و كدورتي، نسبت به انجام اين اعمال، استقبال مي كرد و اشتياق مي ورزيد:
مزرع تسليم را حاصل بتول
بهر محتاجي دلش آن گونه سوخت
نوري و هم آتشي فرمان برش
آن ادب پرورده صبر و رضا
آسياگردان و لب قرآن سرا16
مادران را اسوه كامل بتول
با يهودي چادر خود را فروخت
گم رضايش در رضاي شوهرش
آسياگردان و لب قرآن سرا16
آسياگردان و لب قرآن سرا16
