((ان على كل حق حقيقه و على كل صواب نورا فـمـا وافـق كـتـاب الله فخذوه و ما خالف كتاب الله فدعوه.)) هر حقى را حقيقتى گـواه اسـت و هـر درستى را نورى مويد است, پس آنچه از احاديث و سخنان كه موافق كتاب خداست, دريافت كنيد وآنچه مخالف كتاب خداست رها سازيد و مورد عمل و ملاك معرفت قرار ندهيد. عـمـر بـن حـنـظـلـه,روايتى را از امام صادق(ع) نقل كرده است كه مشايخ سه گانه امـامـيه, يعنى شيخ طوسى و كلينى و صدوق در كتابهاى خود بدان اشارت داشته اند و بـا اين كه از نظر سند مرسله است,علما آن را پذيرفته اند: ((قال: قلت فان كان الخبران عنكم مشهورين قد رواهما الثقات عنكم. قـال: ينظر ما وافق حكمه حكم الكتاب و السنه و خالف العامه فيوخذ به و يترك ما خـالف الكتاب و السنه و وافق العامه.)) به امام صادق(ع) گفتم: هر گاه دو روايت ناهمگون به ما برسد كه هر دو مشهور و راويان موثق آن را نقل كرده باشند, وظيفه چـيـست و كدام يك را بايد برگزيد؟ امام صادق(ع) فرمود: بيان و حكم هر روايت كه بـا حـكـم قـرآن و سنت پيامبر(ص) موافق است و با مكتب دور ماندگان از اهل بيت, ناهـمگون است, گزيده مى شود و آن ديگرى كه مخالف قرآن و سنت و هماهنگ با عامه است, وانهاده مى شود. امام رضا(ع) فرمود: ((فـمـا ورد عليكم من حديثين مختلفين فاعرضوهما على كتاب الله فما كان فى كتاب الـلـه مـوجـودا حـلالا و حـراما فاتبعوا ما وافق الكتاب و ما لكم يكن فى الكتاب فـاعـرضـوهـمـا عـلى سنن رسول الله صلى الله عليه و آله.)) هر گاه با دو روايت نـاهمگون رو به رو شديد, نخست آن دو را بر كتاب خدا عرضه كنيد و با آن بسنجيد, اگـر مفادش در كتاب خدا موجود است(حلال يا حرام) از آن كه موافق قرآن است پيروى كـنـيـد و چنانچه در اثبات يا نفى آن حكم سخنى در قرآن نيافتيد, آن دو حديث را به سنت پيامبر عرضه كنيد و با آن بسنجيد. امام صادق(ع) فرمود: ((اذا ورد عـلـيـكم حديثان مختلفان فاعرضوها على كتاب الله,فما وافق كتاب الله فـخـذوه و مـا خالف كتاب الله فذروه.)) هرگاه دو حديث ناهمساز به شما رسيد, آن دو را بـا كـتاب خدا بسنجيد, موافق قرآن را مورد عمل قرار دهيد و مخالف را دور افكنيد. جـز اين روايات, روايات بسيارى در كتابهاى روايتى شيعه و اهل سنت وجود دارد كه بر محور بودن قرآن و ملاك بودن آن در برابر احاديث تصرير شده است. بازگشـت بـه قرآن در بـحـرانـهـاى فـكـرى و عـمـلـى عـن الصادق(ع):قال رسول الـله(ص):((...فاذا التبست عليكم الفتن كقطع اليل المظلم فعليكم بالقرآن, فانه شـافع مشفع...)) هر گاه فتنه ها مانند شب تاريك به شما هجوم آورد, به قرآن پناه بـريـد, زيـرا قـرآن شـفـاعت گرى توانا و كارآمد است (و متمسكان به خود را نجات مى دهد.) همانند اين بيان از امام على(ع) نيز نقل شده است. ايـن بيان مشترك از امام على و امام صادق(ع) مى نماياند كه قرآن از نظر اهل بيت در فاصله زمانى عصر دو امام, هرگز جايگاه والا و هدايت گرى بى چون و چراى خود را از دست نداده و از اعتبار مطلق برخوردار بوده است. قال على(ع) سمعت رسول الله(ص) يقول: اتانى جبرائيل فقال يا محمد ستكون فى امتك فـتـنـه. قلت فما المخرج منها؟ قال: كتاب الله فيه بيان ما قبلكم من خبر و خبر مـا بـعـدكـم...)) على(ع) فرمود از رسول خدا شنيدم كه مى فرمود: جبرائيل نزد من آمد و گفت: اى محمد! به زودى در امت تو فتنه و بحران بزرگى رخ مى نمايد. بـه او گـفـتـم راه گريز از آن فتنه چيست؟ جبرئيل گفت: مراجعه به كتاب خدا راه گـريـز و ايـمـنى است, زيرا در قرآن هرگونه آگاهى ضرورى نسبت به گذشته و آينده وجود دارد.
لطفا منتظر باشید ...
