سلاطين اموي و بهره برداري سياسي از قبور
سلاطين بني اميه در دوران فرمانروايي خود، براي تثبيت و تقويت حكومت خويش، در كنار فشار فوق العاده اي كه به ائمه اهل بيت ـ عليهم السلام ـ و شيعيانشان وارد مي كردند، در برخي موارد حتّي از سياست تخريب و تعمير قبور شخصيت ها نيز ـ علي رغم مخالفت بعضي از سرشناسان اين حكومت ـ بهره برداري مي نمودند. نمونه هايي از اين سياست ناروا و ناشايست:1 ـ ضميمه نمودن محلِّ دفن عثمان بن عفان به قبرستان بقيع، بدستور معاوية بن ابي سفيان.5
2 ـ حفر قنات و جاري نمودن آب از داخل قبور شهداي احد، مخصوصاً قبر حضرت حمزه، براي از بين بردن آثار اين شهيدان بدستور معاويه.6
3 ـ انتقال قطعه سنگي كه به دست مبارك رسول خدا ـ ص ـ در روي قبر عثمان بن مظعون قرار گرفته بود و قرار دادن آن در روي قبر عثمان بن عفان بوسيله مروان بن حكم.7 تاريخ شاهد نمونه هاي فراوان ديگري از بهره برداري سياسي اموي ها از مدفن شخصيت ها، از طريق تخريب و تعمير آنها مي باشد كه به موازات حديث سازي در مدح و ذمّ افراد و در فضائل و مطاعن شخصيتها حركت نموده است.8