تقي متّقي از ميان مؤسسّات اجتماعي، «خانواده» نخستين بنياد و اساسي‌ترين آن‌ها به منظور ايجاد آمادگي‌هاي لازم دركودك براي ورود به زندگي اجتماعي است؛ تا در اين زندگي به عنصر شايسته و فعّالي بر اساس خير و صلاح، تبديل شود. خانواده، نخستين مركزي است كه به ايجاد و پرورش عنصر انساني قيام مي‌كند و در تمام مراحل مثبت و منفي زندگي نقش تأثير‌گذاري دارد؛ از اين رو اسلام توجّه ويژه‌اي بدان مبذول داشته، كه با وظايف محوّله به آن هماهنگ است. اسلام، به منظور تنظيم امور خانواده، تحكيم جايگاه، تقسيم وظايف و امور بايسته‌اي كه اين نهاد مسؤول اداي آن است، به خصوص تربيت درست، شايسته و متعادل كودك در همه ابعاد شخصيّتي، فكري، عاطفي و رفتاري، داراي برنامه‌هاي اساسي ويژه‌اي است. دعوت اسلام بر حفظ هويّت خانواده، دور كردن اعضاي آن از عناصر ويرانگر و هر چيزي كه منجر به ايجاد اضطراب و پريشاني در روابط خانوادگي مي‌گردد ـ كه نتيجه آن تباهي فرزندان به سبب متلاشي شدن موجوديتي است كه از آنان حمايت كرده وبراي آينده‌اي كه انتظارشان را مي‌كشد آماده مي‌سازد ـ استوار است. به منظور ايجاد محيط شايسته رشد جسمي، فكري، عاطفي و رفتاري كودك؛ رشدي سالم كه در طول آن طفل يا انسان فردا در مقابل دشواري‌ها و فراز و فرود زندگي تاب مقاومت داشته باشد، رهنمود‌ها و سفارش‌هايي در اسلام وارد شده است. هم از اين روست كه شيوه تربيت اسلامي كودك از مراحل آغازين پيوند زناشويي آغاز مي‌شود و مراحل ولادت، كودكي، نوجواني و در نهايت تكيه كردن به خود و استقلال كامل او را دربرمي‌گيرد. بحث‌هاي خود را در چند فصل تقديم مي‌كنيم: در فصل اول، شيوه عمومي تربيت در روابط خانوادگي؛ در فصل دوم، مرحله قبل از ازدواج و بارداري؛ در فصل سوم، مرحله بعد از ولادت و شيرخوارگي؛ در فصل چهارم، مسايل مربوط به مرحله خردسالي و سرانجام در فصل پنجم مرحله كودكي، نوجواني و جواني را با استفاده از آيات و روايات معصومان ـ عليهم‌السلام ـ و جديدترين دستاوردهاي علمي مورد كاوش قرار مي‌دهيم.
لطفا منتظر باشید ...
