لطفا منتظر باشید ...
2 ـ متأخرين از فقها
علامه حلّى:«وَ يَقْضي مَناسِكَهُ بِمِنى يَوْمَ النّحْرِ وَ هِيَ بِثَلثَة: الأَوَّلُ رَمْىُ جمَرَةِ العقَبَةَ...»
و در تعبير ديگر دارد:
«وَ اِيصالُ كُلِّ حَصاة اِلى الْجَمَرَةِ».
و در كلمات ديگر از فقها، در اصلِ وجوب رمى جمره، تعبيره به «جمره» شده و با تعبير «ارض» نيامده است.
روى اين حساب، چنانچه در فروع اين مسأله تعبير به «الأرض» شده، منظور همان جمره است و جمره همان ستونى است كه سنگريزه ها به آن زده مى شود، كه با فرض نبودنِ ستون، على القاعده بايد به جايگاه و زيربناى ستون زده شود. بنابراين، از تعبير به «ارض» چگونه مى توانيم استفاده كنيم كه مقصود، ارض اطراف ستون ها است.
