کردستان جلد 1

برادران عارف هم سعى كردند كه با كردها مصالحه نمايند، ليكن احساسات پان عربى اين امر را غيرممكن ساخت،
پس از 18 ماه آتش بس، دولت مركزى به كردها حمله كرد.طى اين مدت، بارزانى، حزب دموكرات كردستان را
پاكسازى كرد و بسيارى از مخالفانش را وادار ساخت كه رهبرى او را بپذيرند.در عين حال او باب مذاكره را با
كمونيستها و بعثيها كه حالا از صحنه قدرت به دور و مايل به همكارى با كردها بودند، باز كرد.احتمالاہ پاكسازى حزب
دموكرات كردستان تلاش نظامى كردها را تضعيف كرد.بهرحال در طول تابستان و زمستان 1965 دولت مركزى كردها
را مجدداہ تا پناهگاههاى كوهستانيشان عقب راند.معهذا در بهار 1966 تهاجم به پايان رسيد و هر دو طرف در مورد
آتش بس توافق كردند.سپس دولت عارف پيشنهاد
امتيازات جديدى را به بازرانى داد كه بلافاصله مورد قبول واقع شد.آتش بس دو سال به طول انجاميد.

در سال 1968 دلوت عارف سقوط كرد و بار ديگر بعثى ها به قدرت رسيدند.آنها با توسل به جلال طالبانى تلاش
كردند كه ميان كردها نفاق ايجاد كنند و هنگامى كه اقدام آنها با شكست مواجد شد، يك تهاجم جديد را آغاز كردند كه
به سبب اختلافات داخلى و كمك ايرانيان به كردها عقيم ماند.در سال 1970 دولت مركزى طرح 15 ماده اى
خودمختارى قبايل را در مناطق شمال عراق ارائه كرد و قرار شد ظرف چهار سال به مرحله اجرا درآيد.

معهذا، در بين سالهاى 1970 - 75 بعثى ها بر آن شدند كه نفوذ خود را در حومه كشور تحكيم بخشند و باب مذاكره با
ايرانيها را گشودند.هنگامى كه زمان اجراى طرح 15 ماده اى فرا رسيد دولت بغداد از تعهد خود سر باز زد.

بنابراين بار ديگر كردها دست به اسلحه زدند، ليكن اين آخرين بار بود.در سال 1975، ايران و عراق به توافق رسيدند،
شاه مرزهاى كشور خود را بست و حمايت از كردها را متوقف ساخت، در نتيجه تاعمين اسلحه و مخفيگاه براى كردها از
بين رفت.با آنچه كه انجام شد، عراقيها توانستند به راحتى مناطق كردنشين را تحت كنترل در آوردند.در اوايل سال
1979 بازرانى كه مدت سى سال هسته مركزى تجمع كردها بود.در حال تبعيد در واشنگتن در گذشت.