کردستان جلد 1

3- سقوط دولت بختيار بلافاصله از طريق يك احياع احساسات
هويت طلبى در ناحيه بزرگى در امتداد مرز ايران و عراق بوسيله 3/5 ميليون سكنه اقليت نيرومند كردهاى ايران، دنبال
گرديد.گزارشاتى از آشوب در ناحيه، دولت مهدى بازرگان و آيت اله خمينى را وادار كرد، كه هيئتى را به رياست
داريوش فروهر، وزير كار و امور اجتماعى، و دكتر محمد مكرى به كردستان بفرستند تا به نمايندگى از طرف آنها منابع
آشوب را شناسايى كرده و در حد امكان آن را در نطفه خفه كنند.بهرحال ، مشكل هر دو، دولت موقت و خمينى، اين
است كه كردها به زيركى و هوشيارى ديده اند كه اصمحلال ارتش و سستى سازمانهاى مجرى قانون به اين معنى است
كه در حال حاضر تهران بندرت مى تواند به تقاضاى خودمختارى كردها رسيدگى كرده و يا بطور بالفعل از انجام بعضى
جنبه هاى برنامه آنها جلوگيرى كند.

4- اما عليرغم قدرت نسبى موقعيت جاريشان، به نظر مى رسد رهبران كردها مايلند محتاطانه عمل كنند.گروه اصلى،
شامل حزب دمكرات كردستان و پيروان شيخ عزالدين حسينى، امام جمعه مهاباد، اين خط را اتخاذ كرده اند كه كردها
فقط خودمختارى تحت لواى دولت ايران را مى خواهند.10 اسفند، عبدالرحمن قاسملو دبير كل حزب دمكرات
كردستان، ادعا نمود كه صحبت از يك جنبش جدايى طلب بوسيله عناصرى شروع شده كه مى خواهند از اوضاع
آشفته جارى ايران استفاده كنند و با بعضى كشورهاى بيگانه كه نام برده نشدند تماس دارند.قاسملو گفت كه حزب
دمكرات كردستان معتقد است كه روابط خارجى، دفاع ملى، امور مالى و برنامه ريزيهاى دراز مدت اقتصادى بايستى
مستقيماہ در اختيار دولت مركزى باشد.وى افزود كه با وجود اين امور ايالتى بايستى به ايالتها واگذار شود و مشخصاہ
ذكر گرديده كه سياستهاى مربوط به مديريت محلى، فرهنگ و آموزش در اين مقوله مى باشند.

5- حسينى خطى شبيه به اين اتخاذ كرده و در 13 اسفند او گفت كه معتقد است كه اگر به كردها آن نوع خودمختاريى
را كه مى خواستند