بخش دوم : بركت - خیر و برکت از نگاه قرآن و حدیث نسخه متنی

بخش دوم : بركت

درآمد

بركت در لغت ، به معناى تداوم ، رشد و گسترشِ «خير» است. ¹ از اين رو ، ابن عبّاس ، بركت را به كثرت در هر خيرى ، ² و امام صادق عليه‏السلامواژه «مبارك» را به «نفّاع (بسيار سودمند )» ³ تفسير كرده‏اند.

علاّمه طباطبايى ـ رضوان اللّه‏ تعالى عليه ـ پس از نقل كلام راغب اصفهانى درباره بركت ، ⁴ مى‏فرمايد:

بركت ، در حقيقت ، خيرى است كه در چيزى پايدار ، و همراه آن است؛ مانند: بركت در نسل ، كه به معناى فراوانى نسل و فرزندان يا جاودانه

1 -  در المقاييس است كه: «برك» يك ريشه است و به معناى ثبات چيزى است. سپس معانى ديگرى كه به هم نزديك‏اند ، از آن برگرفته شده است. خليل گفته است: «بركت ، از فزونى و رشد است» . در قاموس اللغة است كه: «بركت ، يعنى رشد و افزايش» و در مجمع البيان است كه: «بركت ، يعنى ثبات خير به سبب رشد آن» (ج 10 ، ص 73) .

2 -  ابن عبّاس روايت كرده است كه: معناى بركت، فراوانى‏در همه چيزاست. (لسان‏العرب: 10 / 766)

3 -  ر . ك : انسان و بركت (ح 926) .

4 -  اصل «برك» ، سينه شتر است كه بر زمين قرار مى‏گيرد .