قانون مندی حاکم بر سیره نظری و عملی امام خمینی (ره) نسخه متنی

دوم اين‏كه حصول اطمينان از شناختِ موضوع، امري اساسي تلقي مي‏شود؛ يعني مقام معظم رهبري:

شهداي ما ميزبان ميهماني ملكوتي اند، آن كه خود سلسله جنبان كاروان شهادت و محبوب دل همه‏ي شهيدان بود، آن كه ياد او به جوانان پاك و نوراني ما، نشاط مجاهدت و درس طهارت و نزاهت مي‏داد و فرشتگان را به مصاف اهريمن مي‏كشاند. (همان ص 237)

بدون اين‏كه از پديده‏ها و واقعيت‏هاي خارجي دريافت دقيق و صحيحي داشت نمي‏توان به اصول و مباني اتكا كرد، از اين رو شناخت پديده‏ها و اعلام اصول و مباني و مواضعي كه مدير ابراز مي‏كند، يك امر بسيار اساسي است.

سوم اين‏كه تصميم‏گيري امري علمي محسوب مي‏شود. به اين مفهوم كه تجربيات تصميم‏گيري را بايد تدوين و تنظيم كرد و آن‏ها را قابل اشاعه و استفاده نمود. علاوه بر اين دو ركن، اگر بخواهيم اصول و مباني به درستي محقق بشود، بايد هم به واقعيت‏ها توجه كنيم و هم از علوم مديريت بهره بگيريم. احراز توان‏مندي در مديريت، امري پيچيده و خطير است؛ يعني آگاهي از علم مديريت كافي نيست بلكه بايد توان به كارگيري اين علوم و تجربيات را در صحنه عمل نشان بدهيم كه به آن «هنر مديريت» مي‏گويند. نهايتا اين‏كه اصول و ارزش‏ها جان مايه مديريت و مديريت، علت‏العلل تحقق ارزش‏ها و اصول است. با تعريفي كه از علم مديريت داديم، مديريت ضمن اين‏كه از ناحيه اصول ارزش‏ها متأثر شده و اين اصول تنظيم، تبيين و تدوين شده و به روش‏ها و مقررات و آيين نامه‏ها و تكنيك‏هايي در مديريت تبديل گرديده، وسيله‏اي است براي تحقّق ارزش‏هايِ مدّنظر مدير يا نظام مديريتي كه در آن قرار گرفته است.

با عنايت به آثار و تبعاتي كه اين نگرش دارد نظريه‏اي را كه تبيين شد در چهار فراز بيان مي‏كنيم.

اول اين‏كه اين نظريه اعلام مي‏كند كه تصميمات و مديريت هر فردِ مسلمان متأثر از چهار عامل زير است:

1ـ اصول و مباني اعتقادي؛

2ـ شناخت موضوع؛

3ـ علوم مديريت؛

4ـ هنر و تجربه مديريت.