قطره‏اي از درياي نور - قطره ای از دریای نور نسخه متنی

قطره‏اي از درياي نور

حجة‏الاسلام والمسلمين محمد صدقي

هيچ چيز به اندازه عمل انسان در ساختن ديگران مؤثر نيست. رفتار و حركات يك انسان وارسته خود تبليغ وارستگي است كونوا دعاة الناس بغير السنتكم؛1 مردم را با غير زبان خود ـ با اعمالتان به سوي خدا ـ بخوانيد.

اين كه روحانيت به حضرت امام(ره) توجه دارند و ايشان را به عنوان الگو قرار دادند به خاطر دعاوي امام(ره) نبود به خاطر عمل ايشان بود آن چه به ايشان اين جنبه را داده است اعمال و رفتار ايشان است ما بيش از 60 سال امام را مي‏شناختيم ايشان از ابتداي امر متعبّد بودند از نظر اخلاق بي‏نظير بودند شايد حدود 30 تا 25 سال كه ايشان با مرحوم زنجاني در جلسات فيضيه شركت داشتند همواره پشت سر ايشان حركت مي‏كردند حتي يك مرتبه ديده نشد كه بر ايشان پيشي بگيرند.

جلسات نشست امام(ره) هم با شاگردانش تشكيل مي‏شد مسأله استاد و شاگرد اصلاً براي امام موضوع نداشت ايشان نمي‏گفت اينها شاگرد من هستند نبايد با اينها بنشينم نه اين حرفها نبود گاهي رياست جلسه هم به دست شاگردان مي‏افتاد، امام(ره) استاد جلسه بود اما جلسه را ديگران اداره مي‏كردند. خلاصه اين كه از ابتداي تأسيس حوزه علميه قم تاكنون ما براي امام نظير نيافتيم و همه به خاطر خودسازي و تهذيب ايشان بوده است.2

نويسنده مقاله به مناسبت يك صدمين سالگرد زادروز فرخنده حضرت امام(ره) بخصوص كه امسال را مقام عظماي ولايت سال امام ناميده‏اند، جهت عرض ادب و ارادت به ساحت مقدس امام و تجديد پيمان با آن روح پاك، بر آن شد كه پاي ملخي را تحفه سليمان كند و قطره‏اي از درياي عظيم اخلاق حضرت امام و گزيده‏اي از خصوصيات رفتاري آن بزرگوار را از زبان شاگردان و ارادتمندانش بياورد تا بدين‏وسيله ضمن نكوداشت خاطره شيرين آن عزيز سفر كرده نشانه‏هايي از انسان شايسته الهي را در سيماي بس درخشان و ملكوتي حضرتش به تماشا نشسته و از آن سيره مبارك الگو اخذ كند گرچه خصوصيات اخلاقي معظم‏له يدرك و لايوصف يعني مانند زيبايي است كه درك مي‏شود اما انسان در وصف آن واقعا ناتوان است.

امام (ره) و تهذيب نفس:

قرآن كريم: «قد افلح من زكّيها»3 همانا رستگار شد آن كه نفس را تزكيه نمود.

علي(ع) مي‏فرمايند: «المجاهد من جاهد نفسه»4 جهادگر آن است كه با نفس خود بجنگد.

در روايتي رسول خدا(ص) جهاد با نفس را جهاد اكبر ناميده است.5 آيات و روايات وارده در اين زمينه همه تأكيد دارند كه شخص مؤمن قبل از هر چيز بايد خودسازي كرده و بر نفس خود غلبه بكند در غير اين صورت اعمالش خالص نبوده و طبعا مورد قبول پروردگار عالميان قرار نمي‏گيرد.

امام(ره) از اول جواني مبارزه با نفس را شروع كرده و همواره در خودسازي تلاش مي‏كرد به طوري كه مي‏شود گفت در اين مبارزه موفق بوده و هواي نفس را در خود كشته بودند و بعد از آن بود كه هديه ارزشمند، كتاب جهاد اكبر را به دوستداران اعطا كردند.

مرحوم رباني املشي گويد: براي ما همه چيز امام آموزنده بود امام همه خوبي‏ها را داشت شهامت، شجاعت و صراحت لازم رهبري را داشت... ولي مسئله مهمي را كه براي من خيلي مهم بود و بيش از همه چيز جلب توجه مي‏كرد تقوي و تارك هوي بودن امام بود من يك موقعي درباره امام ادعا مي‏كردم كه امام هواي نفس را در خود كشته است.6

يكي ديگر از ارادتمندان حضرتش گويد: امام خميني(ره) همزمان با تحصيل علوم اسلامي در مقام تهذيب نفس از رذايل اخلاقي و كسب فضايل بود و ديري نپاييد كه از پارسايان و زاهدان قرار گرفت و نزد مراجع و فضلاي حوزه علميه منزلتي والا يافت.7

اخلاص امام (ره)

امام باقر(ع) مي‏فرمايند: ما اخلص العبد الايمان بالله عزّوجلّ اربعين يوما... الاّ زهّده الله عزّوجلّ في الدنيا و بصّره داءها و دواءها فاثبت الحكمة في قلبه وانطق بها لسانه؛8 هيچ بنده‏اي ايمان خود را چهل روز بر خدا خالص نكرد... جز اينكه خداوند عزوجل او را در دنيا زاهد قرار مي‏دهد و او را به درد و درمان دنيا بصير و حكمت را در دلش جاري و زبانش را بدان گويا مي‏كند.

در اخلاص حضرت امام(ره) بايد گفت آنهايي كه طالب حق و در جستجوي كمال و

مقام معظم رهبري:

آن بزرگوار همه‏ي كارهاي خود را براي خدا انجام مي‏داد و شايد فتح دلهاي آحاد امّت اسلامي در سراسر عالم كه بدون هيچ تفاوتي، در مقابل عظمت و راه و پيام او، طوع و تسليم بودند و همراهي نشان دادند، ناشي از اخلاص آن بزرگوار بود. (حديث ولايت ، ج 4، ص 295)

شيفته راه روح خدايند بايد قبل از سير در مسائل ديگر امام را در تجلي‏گاه مخلصين پيدا كنند و براي درك اخلاص امام به جريان حكمت از زبان مباركش تماشا كنند و ببينند كه چگونه در روزهاي سخت انقلاب از ميان راههاي متعدد راه نجات را انتخاب مي‏نمودند خودشان فرمودند ـ قريب اين مضمون ـ در هنگامي كه در پاريس تشريف داشتند افراد بسياري تلاش داشتند كه به بهانه خطرناك بودن وضع ايران از بازگشت امام جلوگيري كنند اما خود امام مي‏فرمايند از اين كه همه از من مي‏خواستند به ايران مراجعت نكنم فهميدم! بايد مراجعه كنم.9

در مورد آخرين اطلاعيه حكومت نظامي طاغوت در سال 57 ياران امام و دوستداران انقلاب طوري فكر مي‏كردند و شديدا نگران بودند اما آن بزرگوار بعد از لحظاتي فرمودند به همه اعلان كنيد حكومت نظامي خلاف شرع است و بايد مردم به خيابانها بريزند.

اينها و نمونه هاي بسيار ديگر حكمتي است كه زبان امام به آن ناطق بود و اين از آثار اخلاص است و لذا اگر كسي از حضرتش موعظه مي‏خواست توصيه به اخلاص مي‏نمود.10