سراب - مرگ رنگ (مجموعه شعر) نسخه متنی

سراب

آفتاب است و بيابان
چه فراغ

نيست در آن نه
گياه و نه درخت

غير آواي غرابان ديگر

بسته هر بانگي
از اين وادي درخت

در پس پرنده
اي از گرد و غبار

نقطه اي لرزد از دور
سياه

چشم اگر پيش رود مي
بيند

آدمي هست كه مي پويد
راه

تنش از خستگي افتاده ز
كار

بر سر و رويش
بنشسته غبار

شده از تشنگي اش خشك
گلو

پاي عريانش
مجروح ز خار

هر قدم پيش
رود پاي افق

چشم او بيند دريايي
آب

اندكي راه چو مي پيمايد

مي كند فكر كه مي
بيند خواب