درس 17 - احکام دین، دفتر اول نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

احکام دین، دفتر اول - نسخه متنی

محمدحسین فلاح زاده

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید











درس 17



دروغ

اگر بخواهيم انشايى بنويسيم كه موضوعش اين باشد: «فايده و زيان زبان چيست؟» چه مطلبى مى نويسيم؟

حتماً خواهيم نوشت:

ـ زبان وسيله راستگويى و دروغگويى است.

ـ با زبان مى شود از كسى تعريف و يا بدگويى كرد.

ـ زبان وسيله سپاسگزارى و ناسزاگويى است.

ـ عده اى با زبان، تشكّر مى كنند و بعضى هم فحش مى دهند!

ـ با زبان است كه اذان مى گوييم و نماز مى خوانيم.

ـ و با همين زبان پرسشى را پاسخ مى دهيم و گمشده اى را راهنمايى مى كنيم.

يكى از گناه هاى زبان، دروغ است.

دروغگويى زشت ترين كارى است كه زبان آن را انجام مى دهد.

هميشه گفته اند، دروغگو دشمن خداست.

حضرت على(عليه السلام) مى فرمايد:

«انسان زمانى مزه ايمان را مى چشد كه دروغ نگويد، چه شوخى و چه جدّى»

دروغ گفتن اگر از روى شوخى هم باشد كارِ ناپسندى است.

/ 56