استقبال از شبهه ها نسخه متنی

محمدحسن نجفى

در باب حقوق زنان, متفكران, صاحب نظران و مصلحان, بسيارگفته و نوشته اند.

بحث از اين مقوله در غرب, پس از انتشار اعلاميه جهانى حقوق بشر, به سال 1948 ميلادى, از سوى سازمان ملل, بسيار اوج گرفت و از زوايايى كه فهم و درك و دانش و نياز جامعه و گرفتاريهاى خود غربيان ايجاب مى كرد, مطرح شد.

از آن جا كه در غرب, وضع زنان ازنظر آزاديها و برابريها, بسيار مرارتبار بود, در مورد حقوق زنان, سخن از (آزادى) و (تساوى) فراتر نرفت و به ديگر جنبه هاى آن, توجه نشد و وقتى كه اين نهضت, در ديگر سرزمينها پرتوافكند, به تقليد از غرب, همين دو مشكل, مشكل زنان اين جامعه ها پنداشته شد و همان نسخه را براى زنان دردمند اين جامعه ها پيچيدند كه بسيار زيان به بار آورد و نتوانست درد زن شرقى را درمان كند و جايگاه واقعى و انسانى او را به او بازشناسد و بازگرداند.

پس از انقلاب اسلامى, در ايران, به حقوق زنان از زاويه هاى ديگر توجه شد و اين نگاه, بسيار ژرف و همه سويه و راهگشا و كمال آفرين بود و با آنچه غرب مى گفت و در پى گستراندن آن به ديگر سرزمينها بود, فرق اساسى داشت.

اين نگاه ويژه انقلاب اسلامى به حقوق زنان و به آزادى و تساوى آنان, سبب شد شمارى از باورمندان به فرهنگ و نهضت غرب, برانگيخته شوند و اين حركت را با آن قالبى كه مى شناختند سازگار نيابند و بپندارند كه حقوق زنان در اين حركت ناديده گرفته مى شود.

با اين كه آنچه ايران اسلامى در پى آن بود و طرح و به اجرا گذاشت ناديده انگارى حقوق زنان نبود, بلكه نگاه ويژه و متفاوت با نگاه غرب به حقوق زن بود كه البته براى غرب باوران ناشناخته و شگفت انگيز مى نمود و براى كسانى كه مأموريت داشتند زن شرقى را با لباس زن غرب بيارايند, مانع و سدّى بود بزرگ و جلوى دست اندازى به حقوق زنان و به بند كشيدن آنان را مى گرفت.

در اين گيرودارها و برخوردها و گفت وگوها, پرسشها و شبهه هايى به ميان آمد و در رسانه ها بازتاب يافت كه انتظار مى رفت از سوى عالمان دين, پاسخهاى درخورى داده شود و از جايگاه بلند و مقدسى كه اسلام براى زنان در نظر گرفته و كرامت و شرافتى كه براى آنان باور دارد, دفاع عالمانه و دقيق بشود كه اين انتظار, آن گونه كه بايد برآورده نشد و روز به روز دامنه شبهه ها گسترده تر شد و شمار بيش ترى از ناآشنايان به معارف اسلامى را در كام خود فرو برد.

اكنون, همان پرسشها و شبهه هاى كهنه و گاه جديد يا در جامه و شكل جديد, مطرح مى شود كه اهل نظر و عالمان دين و آشنايان به مبانى دين, بايدفرصت را غنيمت بشمارند و از اين فضايى كه به بركت انقلاب اسلامى ايجاد شده و بسيارى از حقيقت جويان, آماده اند, تا سخن اسلام را در برابر شبهه ها, پرسشها, بشنوند, كمال استفاده را بكنند و به گونه عالمانه و سنجيده و به دور از شعار و ادبِ دين و اخلاق, سخن ناب اسلام را براى جويندگان حقيقت, بازگويند.

ما بر اين باوريم كه اين حركت ايجاد شده به دفاع از (حقوق زن) به هر انگيزه و هدف, اگر در مسير درستى هدايت شود و عالمان دين, ديدگاههاى عالمانه خود را ابراز دارند و از سرچشمه, آب زلال برگيرند و به تشنگان حقيقت بچشانند, پيروزى و توفيق ديگرى است براى اسلام و مسلمانان و شكستى براى كسانى كه بر اين پندارند, با شبهه آفرينى و سروصدا در پيرامون اين مقوله, مى توانند به هدفهاى شوم خود, كه همانا بد جلوه دادن چهره تابناك انقلاب اسلامى و جدا كردن گروه عظيمى از زنان از بدنه انقلاب است, برسند و از اين جريان, به سود خود بهره برند.

با همين باور, دو مطلب را يادآور مى شويم: