*: استقبال از پرسشها و شبهه ها: - استقبال از شبهه ها نسخه متنی

*: استقبال از پرسشها و شبهه ها:

اگر كسى اندك آشنايى با اسلام داشته باشد, اعتراف مى كند كه هيچ آيينى, همانند اسلام, انسانها را به تفكر و انديشيدن و فهم درست, فرا نخوانده است.

قرآن كريم, در آيات بسيارى, مسلمانان را به تفكر در آفاق و انفس و انديشيدن در احكام فرا خوانده و از همگان مى خواهد به ژرف كاوى در پديده ها بپردازند و آگاهى و فهم و درك و دانش خويش را بالا برند. و بر اين اساس, پرسش كه لازمه جدايى ناپذير انديشيدن است, در اين مكتب, ارزش مى يابد و با پرسش گران با احترام و با منطق برخود مى شود.

در بخش مهمى از احاديث, به بيان علل احكام و شرايع پرداخته شده كه اينها همه, در پاسخ به پرسش افراد بوده است.

امامان(ع), حتى به بى پايه ترين پرسشها و شبهه ها, با كمال متانت و خوش رويى, پاسخ مى گويند كه در مجامع روايى ما از اين گونه پرسشها و پاسخها, بسيار به چشم مى خورد.

اين سيره, در برخورد با زنان و پاسخ گويى به پرسشها و شبهه هاى آنان نيز, وجود داشته است. نماينده و سخنگوى زنان, اسماء دختر يزيد بن سكن انصارى به خدمت پيامبر(ص) مى آيد و با شهامت و بيان شيوا, نگرانى و دغدغه زنان را از اين كه از شركت در نبرد با دشمنان و يورش گران به حوزه اسلام, محروم هستند, ناگزير بايد در خانه بمانند و به تربيت فرزندان بپردازند و اموال شوهران خود را نگهدارند و مردان, افتخار اين را مى يابند كه در نبرد شركت بجويند و پاداش برند و زنان از اين پاداش بى بهره باشند, اعلام مى دارد.

پيامبر(ص) در ضمن اين كه وى را مى ستايد و از طرح پرسش وى استقبال مى كند, پاداش زنانى را كه مهر شوهر را برانگيزند و كانون زندگى را گرم نگهدارند, با پاداش مجاهدان در راه خدا, برابر مى داند و با اين برخورد صريح و صميمى و پاسخ روشن, زنان را به ادامه زندگى و گرم نگهداشتن كانون خانواده, پايبند مى كند.

ييا اسماء بنت عميس, همسر جعفر بن ابى طالب, پس از اين كه با شوهرش از حبشه بازگشت, به ديدن همسران پيامبر(ص) آمد. يكى از پرسشهايى كه مطرح كرد, اين بود:

آيا آيه اى در باره زن بر پيامبر(ص) نازل شده است.

زنان پيامبر(ص) گفتند: نه.
اسماء به خدمت پيامبر(ص) آمد و عرض كرد:

(اى رسول خدا! جنس زن, گرفتار خسران و زيان است!

پيامبر(ص) فرمود: چرا؟
عرض كرد: به خاطر اين كه در اسلام و قرآن, فضيلتى درباره آنان, همانند مردان نيامده است.)

شمارى از مفسران مى گويند: در اين جا بو دكه آيه شريفه زير نازل شد:

(انّ المسلمين والمسلمات والمؤمنين و المؤمنات و القانتين و القانتات و الصادقين و الصادقات و الصابرين و الصابرات والخاشعين و الخاشعات و المتصدقين و المتصدقات و الصائمين و الصائمات والحافظين فروجهم والحافظات والذّاكرين اللّه كثيراً والذاكرات اعد اللّه لهم مغفرة واجاً عظيماً.)

خداوند, با فروفرستادن اين آيه بر پيامبر گرامى(ص) به زنان اطمينان داد كه زن و مرد در پيشگاه خدا, از نظر قرب و منزلت يكسانند, مهم آن است كه از نظر اعتقاد و عمل و اخلاق اسلامى داراى فضيلت باشند.

ييا مى گويند, حدود چهل نفر از زنان, گرد آمدند و به حضور حضرت على بن ابى طالب(ع) رسيدند, گفتند:

(چرا اسلام, به مردان, اجازه چند زنى داده, امّا به زنان اجازه چند شوهرى نداده است. آيا اين يك تبعيض ناروا نيست؟)

على(ع), با پاسخ منطقى و روشن خود, شبهه را پاسخ مى گويد و گرد و غبار چنين شبهه هايى را از دامن جامعه مى سترد.