اضافه بر آنچه آورديم، آنان كه در مكتب خلفا به معرفى و شرح حال صحابه پرداخته اند، براى شناخت آنان ضابطه اى نيز نشان داده اند. چنانكه ابن حجر در الاصابه گويد:از جمله سخنان مجملى كه از پيشوايان حديث در وصف صحابى و شناخت او به ما رسيده - اگر چه نصى بر آن نيست - روايتى است كه ابن ابى شيبه در مصنف خود از طريقى نامردود آورده كه، آنان = خلفا در فتوحات تنها صحابه را فرماندهى مىدادند.(7)طريق نامردود مورد اشاره، روايتى است كه طبرى و ابن عساكر با سند خودشان از سيف، از ابوعثمان، از خالد و عباده آورده اند. در آن روايت گويد:فرماندهان هميشه از صحابه بودند مگر آنگاه كه شخص مناسب مقام را در بين آنان نمى يافتند. (8)در روايت ديگرى از طبرى از سيف گويد:خليفه عمر تا وقتى فرد مناسب و با كفايت جنگى در صحابه مىيافت، از دادن فرماندهى به وى عدول نمى كرد؛ و اگر نمى يافت فرماندهى را به تابعين باحسان مىسپرد، و از طبه راويان هيچ كس در رياست و فرماندهى طمع نمى كرد. (9)