توضیح المسائل نسخه متنی

يا جلوى سرش مو ندارد، بايد به اندازه معمول پيشانى را بشويد.

مسأله 238 - اگر احتمال دهد چرك يا چيز ديگرى در ابروها وگوشه‌هاى چشم و لب او هست كه نمى گذارد آب به آنها برسد، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، بايد پيش از وضو وارسى كند كه اگر هست بر طرف نمايد.

مسأله 239 - اگر پوست صورت از لاى مو پيدا باشد، بايد آب را به پوست برساند، واگر پيدا نباشد، شستن مو كافى است، ورساندن آب به زير آن لازم نيست.

مسأله 240 - اگر شك كند كه پوست صورت از لاى مو پيدا است يا نه بنابر احتياط واجب بايد مو را بشويد و آب را به پوست هم برساند. [ 45 ]

مسأله 241 - شستن توى بينى و مقدارى از لب و چشم كه در وقت بستن ديده نمى شود واجب نيست، ولى براى آن كه يقين كند از جاهايى كه بايد شسته شود چيزى باقى نمانده، واجب است مقدارى از آنها را هم بشويد.

وكسى كه نمى دانسته بايد اين مقدار را بشويد، اگر نداند در وضوهايى كه گرفته اين مقدار را شسته يا نه نمازهايى كه خوانده صحيح است.

مسأله 242 - بايد صورت را از بالا به پايين شست، واگر از پايين به بالا بشويد وضو باطل است و دستها را بايد از مرفق به طرف سر انگشتان بشويد.

مسأله 243 - اگر دست را تر كند وبه صورت ودستها بكشد، چنانچه ترى دست به قدرى باشد كه به واسطه كشيدن دست، آب كمى بر آنها جارى شود كافى است.

مسأله 244 - بعد از شستن صورت، بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشويد.

مسأله 245 - براى آن كه يقين كند، آرنج را كاملا شسته بايد مقدارى بالاتر از آرنج را هم بشويد.

مسأله 246 - كسى كه پيش از شستن صورت، دستهاى خود را تا مچ شسته، در موقع وضو، بايد تا سر انگشتان را بشويد، و اگر فقط تا مچ را بشويد وضوى او باطل است

مسأله 247 - در وضو، شستن صورت و دستها مرتبه اول واجب ومرتبه دوم مستحب ومرتبه سوم و بيشتر از آن حرام مى باشد، واين كه شستن اول يا دوم يا سوم است، مربوط به قصد كسى است كه وضو مى گيرد، پس اگر به قصد شستن مرتبه اول مثلا ده مرتبه آب به صورت بريزد اشكال ندارد، وهمه آنها شستن اول حساب مى شود، واگر به قصد اين كه سه مرتبه بشويد سه مرتبه آب بريزد، مرتبه سوم آن، حرام است.

مسأله 248 - بعد از شستن هر دو دست، بايد جلوى سر را با ترى آب وضو كه [ 46 ] در دست مانده مسح كند، وبنا بر احتياط واجب بايد با دست راست باشد، ولازم نيست كه از بالا به پايين مسح نمايد، هر چند موافق احتياط است.

مسأله 249 - يك قسمت از چهار قسمت سر كه مقابل پيشانى است، جاى مسح مى باشد، و هر جاى اين قسمت را به هر اندازه مسح كند كافى است، اگر چه بهتر آن است كه از در ازا به اندازه در ازاى يك انگشت و از پهنا به اندازه پهناى سه انگشت بسته مسح نمايد.

مسأله 250 - لازم نيست مسح سر بر پوست آن باشد بلكه بر موى جلوى سرهم صحيح است.

ولى كسى كه موى جلوى سر او به اندازه‌اى بلند است كه اگر مثلا شانه كند به صورتش مى ريزد، يا به جاهاى ديگر سر مى رسد، بايد بيخ موها را مسح كند، يا فرق سر را باز كرده، پوست سر را مسح نمايد، واگر موهايى را كه به صورت مى ريزد يا به جاهاى ديگر سر مى رسد جلوى سر جمع كند و بر آنها مسح نمايد، يا بر موى جاهاى ديگر سر، كه جلوى آن آمده مسح كند باطل است.

مسأله 251 - بعد از مسح سر، بايد با ترى آب وضو كه در دست مانده روى پاها را از سر يكى از انگشتها تا برآمدگى روى پا مسح كند واحتياط واجب آن است كه تا مفصل را هم مسح نمايد.

مسأله 252 - پهناى مسح پا به هر اندازه باشد كافى است، ولى بهتر، آن است كه به اندازه پهناى سه انگشت بسته مسح نمايد، و بهتر از آن، مسح تمام روى پا است، كه با تمام كف دست، روى پا را مسح كند.

مسأله 253 - اگر در مسح پا همه دست را روى پا بگذارد و كمى بكشد، صحيح است.

مسأله 254 - در مسح سرو روى پا، بايد، دست را روى آنها بكشد، و اگر دست را نگه دارد و سر يا پا را به آن بكشد، وضو باطل است، ولى اگر موقعى كه دست را مى كشد، سر يا پا مختصرى حركت كند، اشكال ندارد.

مسأله 255 - جاى مسح، بايد خشك باشد و اگر به قدرى تر باشد كه رطوبت [ 47 ] كف دست به آن اثر نكند، مسح باطل است، ولى اگر ترى آن به قدرى كم باشد كه رطوبتى كه بعد از مسح در آن ديده مى شود بگويند فقط از ترى كف دست است، اشكال ندارد.

مسأله 256 - اگر براى مسح، رطوبتى در كف دست نمانده باشد، نمى تواند دست را با آب خارج تر كند، بلكه بايد از اعضاى ديگر وضو رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد.

مسأله 257 - اگر رطوبت كف دست، فقط به اندازه مسح سر باشد، مى تواند سر را با همان رطوبت، مسح كند، وبراى مسح پاها، از اعضاء ديگر وضو، رطوبت بگيرد.

مسأله 258 - مسح كردن، از روى جوراب و كفش، باطل است، ولى اگر بواسطه سرماى شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند اينها نتواند كفش يا جوراب