وقت مشترك نماز ظهر و عصر - احکام نماز، وقت شناسی، قبله شناسی، پوشش نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

احکام نماز، وقت شناسی، قبله شناسی، پوشش - نسخه متنی

گردآورنده: گردآورنده: محمد وحیدی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

وقت مشترك نماز ظهر و عصر

ما بين وقت مخصوص نمازظهر و وقت مخصوص نماز عصر وقت مشترك نماز ظهر و عصر است و اگر كسي اشتباهاً نماز عصر را پيش از نماز ظهر بخواند و بعد از نماز ملتفت شود، نمازش صحيح است.

توضيح المسائل،731 .

يادآوري

1 - اگر پيش از خواندن نماز ظهر سهواً مشغول نماز عصر شود و در بين نماز بفهمد اشتباه كرده است، چنانچه در وقت مشترك باشد، بايد نيت را به نماز ظهر برگرداند؛ يعني نيت كند كه آنچه تا به حال خوانده ام و آنچه را مشغولم و آنچه بعد مي خوانم همه نماز ظهر باشد و بعد از آنكه نماز را تمام كرد، نماز عصر را بخواند و اگر در وقت مخصوص به ظهر باشد، بايد نيّت را به نماز ظهر برگرداند و نماز را تمام كند و بعد نماز عصر را بخواند و احتياط آن است كه بعد از نماز عصر دوباره نماز ظهر و عصر را بخواند و اين احتياط خيلي مطلوب است. توضيح المسائل،732 .

وقت فضيلت نماز ظهر و عصر

وقت فضيلت نماز ظهر از اول ظهر (زوال) است تا وقتي كه سايه شاخص به اندازه خودش شود - البته بعد از شروع به زياد شدن - و اما آخر وقت فضيلت نماز عصر اين است كه سايه شاخص دو برابر خودش شود و اما در ابتداي وقت فضيلت نماز عصر، مشهور علما فرموده اند كه از ابتداي شروع سايه قسمت دوّم شاخص. ولي حضرت امام مي فرمايند اظهر اين است كه ابتداي وقت فضيلت نماز عصر از وقتي است كه سايه شاخص به - خود برسد ولكن بعيد نيست كه از بعد از تمام شدن نماز ظهر باشد.

عروة الوثقى، اوقات الصلاة اليوميه، تحرير الوسيله، ج 1، ص

138 .

يادآوري

احتياط واجب آن است كه نماز جمعه را از موقعي كه عرفاً اول ظهر مي گويند تأخير نيندازد و اگر از اوايل ظهر تأخير افتاد، به جاي نماز جمعه نماز ظهر بخواند ولي بعضي مي گويند تا وقتي كه سايه شاخص مانند خودش بشود وقت دارد.

عروة الوثقى، اوقات الصلاة اليوميه و توضيح المسائل،734 .

/ 69