فصل سوّم قبله شناسي - احکام نماز، وقت شناسی، قبله شناسی، پوشش نسخه متنی

فصل سوّم قبله شناسي

قبله

پيامبر اكرم - صلي اللّه عليه وآله وسلم - در مدت سيزده سال پس از بعثت در مكه و چند ماه بعد از هجرت در مدينه، به امر خداوند متعال به سوي بيت المقدس عبادت مي كرد (بيت المقدس زادگاه حضرت عيسي و قبله يهود و نصارا بود) در حالي كه مردم آن روز مكه به كعبه اهميت زيادي قائل بودند و آنجا را بت خانه خود قرار داده بودند.

ماجراي تغيير قبله

پيامبر اكرم - صلي اللّه عليه وآله وسلم - وقتي كه به مدينه آمدند و به طرف بيت المقدس نماز خواندند، يهودياني كه در مدينه بودند شروع كردند به بهانه جويي و اعتراض و تبليغ بر عليه مسلمين مبني بر اينكه اينان از خود استقلال ندارند و اين كه به طرف قبله ما نماز مي خوانند، دليل حقانيت ماست و خلاصه مسأله قبله، دستاويزي براي كوبيدن پيامبر اكرم - صلّي اللّه عليه وآله وسلم - شده بود.

پيامبر اكرم - صلّي اللّه عليه وآله وسلّم - از اين موضوع بسيار ناراحت بود و شبها به انتظار وحي در اين مورد به آسمان نگاه مي كرد و ساعت شماري مي كرد، و سرانجام يك روز در حالي كه دو ركعت از نماز ظهر را خوانده بود، جبرئيل(ع) مأمور شد كه بازوي پيامبر(ص) را گرفته و روي او را به سوي كعبه بگرداند (سوره بقره آيه 144). بعد از تغيير قبله يهود ناراحت شده و تبليغات منفي خود را از طريق ديگري شروع كردند و گفتند: چه عاملي باعث شد كه مسلمانان از قبله پيشين انبيا اعراض نمايند، پس يا كار سابقشان باطل بوده يا كار فعلي آنان. خداوند متعال در آيه ياد شده جواب آنها را چنين مي دهد كه همه جا مربوط به خداست و به هر كجا او دستور دهد، بايد بدان سو نماز خواند و نقطه خاصي بدون دستور الهي داراي شرافت ذاتي نيست.