براي دختران نسخه متنی

2- تهمت

نهمت زدن به انسان مؤمن گناه و عذابش بيشتر از غيبت كردن است؛ چرا كه به وسيلة بهتان چيزي كه در وجود شخصي نيست به او نسبت داده مي‎شود و اين بزرگترين ضربه‎اي است كه به آبروي مؤمني وارد مي‎شود.
در روايات رسيده از معصومان ـ عليهم السّلام ـ، از تهمت زننده به كسي تعبير شده است كه لباس جنگ پوشيده و با پروردگار به جنگ برخاسته است.

3- دو داستان جالب

1- داستان

امير مؤمنان ـ عليه السّلام ـ كه به عنوان جانشين بلافصل رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ معرفي شده بود، خانه‎نشين شد و مدت 25 سال تمام از حكومت ظاهري محروم گشت.
يكي از علتهاي مهم و عواملي كه دشمنان اسلام و غاصبان خلافت به وسيله آن علي ـ عليه السّلام ـ را خانه‎نشين كردند تهمت بود.

در تاريخ نقل شده است كه حتّي زماني كه امير مؤمنان ـ عليه السّلام ـ را در محراب مسجد كوفه به شهادت رساندند، گروهي مي‎پرسيدند علي را كجا به قتل رساندند؟ وقتي مي‎شنيدند كه آن حضرت در حال نماز و در محراب عبادتش به شهادت رسيده است مي‎گفتند: مگر علي نماز مي‎خواند.

تهمت‎ها و بهتانهاي دشمنان چنان چهره‎اي از مظلوم عالم اميرمؤمنان علي ـ عليه السّلام ـ نشان داده بود كه ايشان را فردي بي‎نماز و ... شناسانده بود.

با توجه به مطالب فوق سفارش ما به دختران جوان و زنان اين مرز و بوم اين است كه هرگز نپذيريد كه با تهمت زدن به مؤمني آبروي چندين ساله‎اش را در جامي از شراب هواهاي‎شان سركشند كه او نتواند تا آخر عمر آبروي بر باد رفته را باز يابد.

2- داستاني ديگر

در داستان زندگي موسي ـ عليه السّلام ـ نقل شده است كه «قارون» هر چه كرد تا بر موسي ـ عليه السّلام ـ پيروز شود نتوانست، سرانجام با توسل به حيله‎اي در صدد برآمد تا آبروي اين پيامبر الهي را بريزد و او را در نگاه مردم بي‎اعتبار نمايد. به دنبال همين تصميم، زن بد كاره‎اي را ديد و او را اجير كرد تا آبروي موسي ـ عليه السّلام ـ را ببرد، به همين خاطر وقتي موسي ـ عليه السّلام ـ در حضور مردم بود، اين زن پليد فرياد زد:

اي موسي! اگر كسي با زن شوهرداري زنا كند كيفرش چيست؟

حضرت موسي فرمود: بايد او را سنگسار كرد.

زن بد كاره گفت: هر كه باشد فرقي ندارد؟

موسي ـ عليه السّلام ـ فرمود: خير فرقي ندارد.

زن بد كار گفت: حتي خودت؟

فرمود: حتي اگر خودم باشم مجازاتم همين است.

زن بد كار، گفت: پس چرا تو با من زنا كردي؟

حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ با شنيدن اين سخن سخت ناراحت شد و از او خواست تا حقيقت ماجرا را در حضور عموم بازگو كند.
اين زن زشت سيرت پست در برابر ديد حقيقت بين اين پيامبر خدا تسليم شد و پرده از نقشه «قارون» برداشت و گفت:

قارون من را اجير كرد و گفت من اين مقدار پول به تو مي‎دهم تو آبروي موسي را ببر ...

پس از بازگو شدن جريان، موسي ـ عليه السّلام ـ دست به دعا برداشت و قارون و قومش را مورد نفرين قرار داد.

سرانجام قارون و هوادارانش دچار عذاب الهي شدند و زمين آنها را بلعيد و به قعر جهنم كشاند.[1]

آري اين است مجازات كسي كه به مؤمني تهمت بزند و آبروي او را بازيچه خود قرار دهد.

[1] . حياة القلوب مجلسي، ج 1، ص 72، با تغيير و تفاوت.