شوخي يا دروغ - براي دختران نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

براي دختران - نسخه متنی

علي اصغر ظهيري

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


5- دروغ

يكي ديگر از گناهان بزرگ زبان دروغ است در سنگيني گناه دروغ همين بس كه حضرت صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود:

دروغ ويران كننده ايمان است.[1]

به طور كلّي شخص دروغ‎گو و كسي كه حقيقت را برعكس جلوه مي‎دهد هرگز مزّه و حلاوت و شيريني ايمان را نمي‎چشد. امير مؤمنان ـ عليه السّلام ـ در اين باره مي‎فرمايد:

هيچ بنده‎اي مزّه ايمان را نچشيد؛ مگر آنكه دروغگويي را ترك كرد خواه با شوخي خواه جديّ.[2]

دروغگويي از صفتهاي منافقان و دورويان است و كسي كه از دروغگويي در مسايل كوچك ابايي ندارد سرانجام در امور مهم و بزرگ نيز به دروغگويي مي‎پردازد.

دختران و زناني كه به هر نحو كليد زبانشان را دزديده‎اند و گناهان سنگين ذكر شده را انجام مي‎دهند، بايد از عواقب خطرناك آن بترسند و خود را نجات دهند.

امير مؤمنان ـ عليه السّلام ـ در حديث ديگري مي‎فرمايد: سرانجام آبروي شخص دروغگو مي‎رود و واقعيت آشكار مي‎شود.

داستان «ابليس» ملعون كه براي فريب دادن آدم ـ عليه السّلام ـ دست به دامن حيله و نيرنگي شد در بسياري از تفسيرهاي معتبر قرآن ذكر شده است.

او پس از آنكه از درگاه رحمت الهي رانده شد، آدم را وسوسه نمود و سرانجام به دروغ قسم خورد كه تو اي آدم! اگر از اين درخت خبيث (ظاهراً گندم بود) بخوري در بهشت جاودان مي‎ماني.

شيطان ملعون قسم به ذات كبرياي خدا خورده و سرانجام پدر انسان را اسير سخن دروغ خود كرد.

با توجه به داستان فوق مي‎توان دروغگويان را از انسانهاي شيطان صفت بر شمرد و از زمرة مؤمنان و بندگان با ايمان خدا به دور دانست.

شوخي يا دروغ

گروهي از جوانان براي فرار از نسبت دادن گناه به يكديگر يا به خود، نام اين گناه بزرگ (دروغ) را «شوخي» مي‎گذارند.

اينها فكر مي‎كنند با تغيير دادن اسم گناه از عقاب و عذاب آنهم مي‎توانند فرار كنند در حالي كه سخت در اشتباهند.

در اسلام گناه گناه است كوچك و بزرگ، شوخي و جدي ندارد، و به طور كلي از آن نهي شده است.

به اين داستان توجه كنيد

«اسماء» دختر «عميس» مي‎گويد: من «عايشه» دختر ابوبكر را آماده كردم و به نزد رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ بردم. عده‎اي از زنان نيز با من بودند، به خدا قسم، نزد رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ جز كاسه‎اي شير نبود.

رسول خدا پس از ورود ما، مقداري از شير را نوشيد و باقي مانده را به عايشه تعارف نمود، عايشه از گرفتن كاسه خجالت مي‎كشيد، من به او گفتم: دست رسول خدا را رد نكن و ظرف را بگير.

عايشه با خجالت كاسه را گرفت و مقداري شير نوشيد. آنگاه رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود:

به بقيه زنان نيز بده تا بنوشند.

زنان گفتند: ما ميل نداريم.

رسول خدا فرمود: گرسنگي و دروغ را با هم جمع نكنيد.

اسماء مي‎گويد: عرض كردم: اي رسول خدا! اگر كسي از ما ميل به چيزي داشته باشد و بگويد ميل ندارم، دروغ به شمار مي‎آيد؟ حضرت فرمود: دروغ نوشته مي‎شود، حتي دروغ كوچك، دروغ كوچك نوشته مي‎شود.[3]

همانگونه كه از داستان بالا فهميده مي‎شود، دروغ كوچك و بزرگ، شوخي و جدي ندارد، دروغ دروغ است و از گناهان كبيره.

پس دختران و زنان مسلماني كه به دنبال كسب فضايل اخلاقي و رشد و شكوفا شدن استعدادهاي نهفته خود هستند، سخت مواظب باشند و زبان خود را كنترل نمايند.


[1] . كافي، ج 4، ترجمه محلاتي، ص 37.

[2] . همان.

[3] . ميزان الحكمة، ج 11، ترجمه عطايي، ص 5128.


/ 27