دفتر پنجم از كتاب مثنوى
قصه ى آن حكيم كى ديد طاوسى را كى پر زيباى خود را مي كند به منقار و مي انداخت و تن خود را كل و زشت مي كرد از تعجب پرسيد كى دريغت نمي آيد گفت مي آيد اما پيش من جان از پر عزيزتر است و اين پر عدوى جان منست
يا نمي بينى تو روى خويش را يا نمي بينى تو روى خويش را ترك كن خوى لجاج انديش را ترك كن خوى لجاج انديش را