لطفا منتظر باشید ...
دفتر پنجم از كتاب مثنوى
مناجات
اى دهنده ى قوت و تمكين و ثبات اندر آن كارى كه ثابت بودنيست صبرشان بخش و كفه ى ميزان گران وز حسودى بازشان خر اى كريم در نعيم فانى مال و جسد پادشاهان بين كه لشكر مي كشند عاشقان لعبتان پر قذر ويس و رامين خسرو و شيرين بخوان كه فنا شد عاشق و معشوق نيز پاك الهى كه عدم بر هم زند در دل نه دل حسدها سر كند اين زنانى كز همه مشفق تراند تا كه مردانى كه خود سنگين دلند گر نكردى شرع افسونى لطيف شرع بهر دفع شر رايى زند از گواه و از يمين و از نكول مثل ميزانى كه خشنودى دو ضد شرع چون كيله و ترازو دان يقين گر ترازو نبود آن خصم از جدال پس درين مردار زشت بي وفا پس درين مردار زشت بي وفا خلق را زين بي ثباتى ده نجات قايمى ده نفس را كه منثنيست وا رهانشان از فن صورتگران تا نباشند از حسد ديو رجيم چون همي سوزند عامه از حسد از حسد خويشان خود را مي كشند كرده قصد خون و جان همدگر كه چه كردند از حسد آن ابلهان هم نه چيزند و هواشان هم نه چيز مر عدم را بر عدم عاشق كند نيست را هست اين چنين مضطر كند از حسد دو ضره خود را مي خورند از حسد تا در كدامين منزلند بر دريدى هر كسى جسم حريف ديو را در شيشه ى حجت كند تا به شيشه در رود ديو فضول جمع مي آيد يقين در هزل و جد كه بدو خصمان رهند از جنگ و كين كى رهد از وهم حيف و احتيال اين همه رشكست و خصمست و جفا اين همه رشكست و خصمست و جفا
