لطفا منتظر باشید ...
دفتر پنجم از كتاب مثنوى
غالب شدن حيله ى روباه بر استعصام و تعفف خر و كشيدن روبه خر را سوى شير به بيشه
روبه اندر حيله پاى خود فشرد مطرب آن خانقه كو تا كه تفت چونك خرگوشى برد شيرى به چاه گوش را بر بند و افسونها مخور آن فسون خوشتر از حلواى او خنبهاى خسروانى پر ز مى عاشق مى باشد آن جان بعيد آب شيرين چون نبيند مرغ كور موسى جان سينه را سينا كند خسرو شيرين جان نوبت زدست يوسفان غيب لشكر مي كشند اشتران مصر را رو سوى ما شهر ما فردا پر از شكر شود در شكر غلطيد اى حلواييان نيشكر كوبيد كار اينست و بس نقل بر نقلست و مى بر مى هلا سركه ى نه ساله شيرين مي شود آفتاب اندر فلك دستك زنان چشمها مخمور شد از سبزه زار چشم دولت سحر مطلق مي كند چشم دولت سحر مطلق مي كند ريش خر بگرفت و آن خر را ببرد دف زند كه خر برفت و خر برفت چون نيارد روبهى خر تا گياه جز فسون آن ولى دادگر آنك صد حلواست خاك پاى او مايه برده از مى لبهاى وى كو مى لبهاى لعلش را نديد چون نگردد گرد چشمه ى آب شور طوطيان كور را بينا كند لاجرم در شهر قند ارزان شدست تنگهاى قند و شكر مي كشند بشنويد اى طوطيان بانگ درا شكر ارزانست ارزان تر شود هم چو طوطى كورى صفراييان جان بر افشانيد يار اينست و بس بر مناره رو بزن بانگ صلا سنگ و مرمر لعل و زرين مي شود ذره ها چون عاشقان بازي كنان گل شكوفه مي كند بر شاخسار روح شد منصور انا الحق مي زند روح شد منصور انا الحق مي زند
