دفتر پنجم از كتاب مثنوى
بردن روبه خر را پيش شير و جستن خر از شير و عتاب كردن روباه با شير كى هنوز خر دور بود تعجيل كردى و عذر گفتن شير و لابه كردن روبه را شير كى برو بار دگرش به فريب
كله ى خر گوى فرزندان ماست عقل كه آن باشد ز دوران زحل از عطارد وز زحل دانا شد او علم الانسان خم طغراى ماست تربيه ى آن آفتاب روشنيم تجربه گر دارد او با اين همه بوك توبه بشكند آن سست خو بوك توبه بشكند آن سست خو فكرتش بازيچه ى دستان ماست پيش عقل كل ندارد آن محل ما ز داد كردگار لطف خو علم عند الله مقصدهاى ماست ربى الاعلى از آن رو مي زنيم بشكند صد تجربه زين دمدمه در رسد شومى اشكستن درو در رسد شومى اشكستن درو