لطفا منتظر باشید ...
دفتر پنجم از كتاب مثنوى
تمثيل فكر هر روزينه كى اندر دل آيد به مهمان نو كى از اول روز در خانه فرود آيد و فضيلت مهمان نوازى و ناز مهمان كشيدن و تحكم و بدخويى كند به خداوند خانه
هر دمى فكرى چو مهمان عزيز فكر را اى جان به جاى شخص دان فكر غم گر راه شادى مي زند خانه مي روبد به تندى او ز غير مي فشاند برگ زرد از شاخ دل مي كند بيخ سرور كهنه را غم كند بيخ كژ پوسيده را غم ز دل هر چه بريزد يا برد خاصه آن را كه يقينش باشد اين گر ترش رويى نيارد ابر و برق سعد و نحس اندر دلت مهمان شود آن زمان كه او مقيم برج تست تا كه با مه چون شود او متصل هفت سال ايوب با صبر و رضا تا چو وا گردد بلاى سخت رو كز محبت با من محبوب كش از وفا و خجلت علم خدا فكر در سينه در آيد نو به نو كه اعذنى خالقى من شره رب اوزعنى لشكر ما ارى رب اوزعنى لشكر ما ارى آيد اندر سينه ات هر روز نيز زانك شخص از فكر دارد قدر و جان كارسازيهاى شادى مي كند تا در آيد شادى نو ز اصل خير تا برويد برگ سبز متصل تا خرامد ذوق نو از ما ورا تا نمايد بيخ رو پوشيده را در عوض حقا كه بهتر آورد كه بود غم بنده ى اهل يقين رز بسوزد از تبسمهاى شرق چون ستاره خانه خانه مي رود باش هم چون طالعش شيرين و چست شكر گويد از تو با سلطان دل در بلا خوش بود با ضيف خدا پيش حق گويد به صدگون شكر او رو نكرد ايوب يك لحظه ترش بود چون شير و عسل او با بلا خند خندان پيش او تو باز رو لا تحرمنى انل من بره لا تعقب حسرة لى ان مضى لا تعقب حسرة لى ان مضى
