لطفا منتظر باشید ...
دفتر پنجم از كتاب مثنوى
تمثيل فكر هر روزينه كى اندر دل آيد به مهمان نو كى از اول روز در خانه فرود آيد و فضيلت مهمان نوازى و ناز مهمان كشيدن و تحكم و بدخويى كند به خداوند خانه
آن ضمير رو ترش را پاس دار ابر را گر هست ظاهر رو ترش فكر غم را تو مثال ابر دان بوك آن گوهر به دست او بود ور نباشد گوهر و نبود غنى جاى ديگر سود دارد عادتت فكرتى كز شاديت مانع شود تو مخوان دو چار دانگش اى جوان تو مگو فرعيست او را اصل گير ور تو آن را فرع گيرى و مضر زهر آمد انتظارش اندر چشش اصل دان آن را بگيرش در كنار اصل دان آن را بگيرش در كنار آن ترش را چون شكر شيرين شمار گلشن آرنده ست ابر و شوره كش با ترش تو رو ترش كم كن چنان جهد كن تا از تو او راضى رود عادت شيرين خود افزون كنى ناگهان روزى بر آيد حاجتت آن به امر و حكمت صانع شود بوك نجمى باشد و صاحب قران تا بوى پيوسته بر مقصود چير چشم تو در اصل باشد منتظر دايما در مرگ باشى زان روش بازره دايم ز مرگ انتظار بازره دايم ز مرگ انتظار
