لطفا منتظر باشید ...
دفتر ششم از كتاب مثنوى
رجوع كردن به قصه ى پروردن حق تعالى نمرود را بي واسطه ى مادر و دايه در طفلي
كه منجم گفته كاندر حكم سال هين بكن در دفع آن خصم احتياط كورى او رست طفل وحى كش از پدر يابيد آن ملك اى عجب ديگران را گر ام و اب شد حجاب گرگ درنده ست نفس بد يقين در ضلالت هست صد كل را كله زين سبب مي گويم اين بنده ى فقير گر معلم گشت اين سگ هم سگست فرض مي آرى به جا گر طايفى تا سهيلت وا خرد از شر پوست جمله قرآن شرح خبث نفس هاست ذكر نفس عاديان كالت بيافت قرن قرن از شوم نفس بي ادب قرن قرن از شوم نفس بي ادب زاد خواهد دشمنى بهر قتال هر كه مي زاييد مي كشت از خباط ماند خون هاى دگر در گردنش تا غرورش داد ظلمات نسب او ز ما يابيد گوهرها به جيب چه بهانه مي نهى بر هر قرين نفس زشت كفرناك پر سفه سلسله از گردن سگ برمگير باش ذلت نفسه كو بدرگست بر سهيلى چون اديم طايفى تا شوى چون موزه اى هم پاى دوست بنگر اندر مصحف آن چشمت كجاست در قتال انبيا مو مي شكافت ناگهان اندر جهان مي زد لهب ناگهان اندر جهان مي زد لهب
