لطفا منتظر باشید ...
دفتر اول از كتاب مثنوى
مثل عرب اذا زنيت فازن بالحرة و اذا سرقت فاسرق الدرة
فازن بالحرة پى اين شد مثل بنده سوى خواجه شد او ماند زار او بمانده دور از مطلوب خويش همچو صيادى كه گيرد سايه اى سايه ى مرغى گرفته مرد سخت كين مدمغ بر كى مي خندد عجب ور تو گويى جزو پيوسته ى كلست جز ز يك رو نيست پيوسته به كل چون رسولان از پى پيوستنند اين سخن پايان ندارد اى غلام اين سخن پايان ندارد اى غلام فاسرق الدرة بدين شد منتقل بوى گل شد سوى گل او ماند خار سعى ضايع رنج باطل پاى ريش سايه كى گردد ورا سرمايه اى مرغ حيران گشته بر شاخ درخت اينت باطل اينت پوسيده سبب خار مي خور خار مقرون گلست ورنه خود باطل بدى بعث رسل پس چه پيوندندشان چون يك تنند روز بيگه شد حكايت كن تمام روز بيگه شد حكايت كن تمام
