لطفا منتظر باشید ...
دفتر اول از كتاب مثنوى
سال كردن آن كافر از على كرم الله وجهه كى بر چون منى مظفر شدى شمشير از دست چون انداختي
پس بگفت آن نو مسلمان ولى كه بفرما يا امير الممنين هفت اختر هر جنين را مدتى چونك وقت آيد كه جان گيرد جنين اين جنين در جنبش آيد ز آفتاب از دگر انجم به جز نقشى نيافت از كدامين ره تعلق يافت او از ره پنهان كه دور از حس ماست آن رهى كه زر بيابد قوت ازو آن رهى كه سرخ سازد لعل را آن رهى كه پخته سازد ميوه را بازگو اى باز پر افروخته باز گو اى بار عنقاگير شاه امت وحدى يكى و صد هزار در محل قهر اين رحمت ز چيست در محل قهر اين رحمت ز چيست از سر مستى و لذت با على تا بجنبد جان بتن در چون جنين مي كنند اى جان به نوبت خدمتى آفتابش آن زمان گردد معين كفتابش جان همي بخشد شتاب اين جنين تا آفتابش بر نتافت در رحم با آفتاب خوب رو آفتاب چرخ را بس راههاست و آن رهى كه سنگ شد ياقوت ازو وان رهى كه برق بخشد نعل را و آن رهى كه دل دهد كاليوه را با شه و با ساعدش آموخته اى سپاه اشكن بخود نه با سپاه بازگو اى بنده بازت را شكار اژدها را دست دادن راه كيست اژدها را دست دادن راه كيست
