لطفا منتظر باشید ...
دفتر اول از كتاب مثنوى
تخليط وزير در احكام انجيل
ساخت طومارى به نام هر يكى حكمهاى هر يكى نوعى دگر در يكى راه رياضت را و جوع در يكى گفته رياضت سود نيست در يكى گفته كه جوع و جود تو جز توكل جز كه تسليم تمام در يكى گفته كه واجب خدمتست در يكى گفته كه امر و نهيهاست تا كه عجز خود بينيم اندر آن در يكى گفته كه عجز خود مبين قدرت خود بين كه اين قدرت ازوست در يكى گفته كزين دو بر گذر در يكى گفته مكش اين شمع را از نظر چون بگذرى و از خيال در يكى گفته بكش باكى مدار كه ز كشتن شمع جان افزون شود ترك دنيا هر كه كرد از زهد خويش در يكى گفته كه آنچت داد حق بر تو آسان كرد و خوش آن را بگير در يكى گفته كه بگذار آن خود در يكى گفته كه بگذار آن خود نقش هر طومار ديگر مسلكى اين خلاف آن ز پايان تا به سر ركن توبه كرده و شرط رجوع اندرين ره مخلصى جز جود نيست شرك باشد از تو با معبود تو در غم و راحت همه مكرست و دام ور نه انديشه ى توكل تهمتست بهر كردن نيست شرح عجز ماست قدرت او را بدانيم آن زمان كفر نعمت كردنست آن عجز هين قدرت تو نعمت او دان كه هوست بت بود هر چه بگنجد در نظر كين نظر چون شمع آمد جمع را كشته باشى نيم شب شمع وصال تا عوض بينى نظر را صد هزار ليلي ات از صبر تو مجنون شود بيش آيد پيش او دنيا و بيش بر تو شيرين كرد در ايجاد حق خويشتن را در ميفكن در زحير كان قبول طبع تو ردست و بد كان قبول طبع تو ردست و بد
