لطفا منتظر باشید ...
دفتر اول از كتاب مثنوى
اعتراض مريدان در خلوت وزير
جمله گفتند اى وزير انكار نيست اشك ديده ست از فراق تو دوان طفل با دايه نه استيزد وليك ما چو چنگيم و تو زخمه مي زنى ما چو ناييم و نوا در ما ز تست ما چو شطرنجيم اندر برد و مات ما كه باشيم اى تو ما را جان جان ما عدمهاييم و هستيهاى ما ما همه شيران ولى شير علم حمله شان پيداست و ناپيداست باد باد ما و بود ما از داد تست لذت هستى نمودى نيست را لذت انعام خود را وامگير ور بگيرى كيت جست و جو كند منگر اندر ما مكن در ما نظر ما نبوديم و تقاضامان نبود نقش باشد پيش نقاش و قلم پيش قدرت خلق جمله بارگه گاه نقشش ديو و گه آدم كند دست نه تا دست جنباند به دفع دست نه تا دست جنباند به دفع گفت ما چون گفتن اغيار نيست آه آهست از ميان جان روان گريد او گر چه نه بد داند نه نيك زارى از ما نه تو زارى مي كنى ما چو كوهيم و صدا در ما ز تست برد و مات ما ز تست اى خوش صفات تا كه ما باشيم با تو درميان تو وجود مطلقى فاني نما حمله شان از باد باشد دم بدم آنك ناپيداست هرگز گم مباد هستى ما جمله از ايجاد تست عاشق خود كرده بودى نيست را نقل و باده و جام خود را وا مگير نقش با نقاش چون نيرو كند اندر اكرام و سخاى خود نگر لطف تو ناگفته ى ما مي شنود عاجز و بسته چو كودك در شكم عاجزان چون پيش سوزن كارگه گاه نقشش شادى و گه غم كند نطق نه تا دم زند در ضر و نفع نطق نه تا دم زند در ضر و نفع
